Strandpopduo Best Coast maakt met dit zeven nummers lange mini-album een korte tussenstop vooraleer ze aan hun derde langspeler beginnen. Dat is echter geen reden om deze uit de kluiten gewassen ep over het hoofd te zien.
Geen fan van Best Coast? Je mening zal niet veranderen. Op het eerste zicht is ‘Fade Away’ gewoon meer van hetzelfde. Bijster origineel is het duo nooit geweest, maar als we dieper kijken, vinden we precies toch ergens een vooruitgang. Misschien komt het doordat ze plots nummers maken die vaker de vier minuten gaan overschrijden en dat het albumpje minder gelikt is dan hun tweede worp.
Er zit ook iets in ‘Fade Away’ dat we nog niet echt gehoord hebben van Best Coast, maar het zit vermomd in de surfpop die we van hen gewend zijn. Zo kanaliseren ze bijvoorbeeld sixties meidenpop in ‘Baby I’m Crying’. Bethany Consentino wordt ook steeds beter in het vertalen van emoties in eenvoudige zinnen. Zo zegt ze in ‘I Don’t Know How’ met heel weinig woorden, heel veel. Die aandoenlijke eerlijkheid, je moet er voor zijn, want je vindt er nog meer van in ‘Who Have I Become’ en ‘Fear Of My Identity’. Er staan echter ook instant Best Coast-klassiekers op zoals opener ‘This Lonely Morning’ dat in hun rijtje met aanstekelijkste songs gaat.
De surfpoppers uit LA blijven deuntjes maken die makkelijk wegluisteren én blijven hangen. Daarom staat ‘Fade Away’ op repeat.
Best Coast heeft voorlopig geen live data in de buurt gepland.
Album verdeeld door PIAS
