Eén van de eerste releases van 2015 is er meteen één waar de wereld der muziekminnaars naar uitgekeken heeft. Benjamin Clementine geldt als een grote belofte wiens debuut mogelijk voor een echte doorbraak kan zorgen. Vorig jaar verzorgde de Londenaar met Ghanese roots het voorprogramma van tUnE-yArDs in het Koninklijk Circus, wat an sich al deed vermoeden dat we te maken hebben met een specialleke. In een lange zwarte jas betrad hij het podium en gingen zijn intrigerende theatrale composities het gevecht aan met een constante ruis. Voorprogramma’s zijn vaak onbekend voor het publiek in kwestie en dus ook meestal onbemind.
Maar hij slaagde er alvast in om ons mee te slepen, met dank aan zijn imponerende stemgeluid dat hier en daar omschreven wordt als het geluid dat Nina Simone geproduceerd zou hebben, mocht ze een man geweest zijn. Wij zagen de zanger eerder als een jazzy equivalent van eeuwige belofte Willis Earl Beal. Op zijn debuut ‘At least for now’ dweept de Brit met verschillende invloeden, maar uiteindelijk werd het een eigenwijs en interessant klinkende evenwichtsoefening van een excentrieke persoonlijkheid. Zo heeft het prikkelende ‘Nemesis’ wat tijd nodig om volledig tot zijn recht te komen, maar de grommende Clementine weet ons uiteindelijk toch te overtuigen.
Ook ‘Winston Churchill’s boy’, waarin de neoklassieke ondertoon na twee minuten abrupt wordt onderbroken door de infiltrerende drums, en ‘Cornerstone’, een warme, soulvolle gloed gedrenkt in een tekstuele tristesse, zijn hoogtepunten, evenals de ode aan zijn geboortestad en de sfeervolle, van een fenomenale uithaal voorzien afsluiter ‘Gone’. De vreemde interlude ‘St-Clementine-on-tea-and-croissants’ kan ons dan weer minder bekoren, en door het groteske ‘Condolence’ en het gejaagde ‘Adios’ worden wij eveneens niet bepaald omvergeblazen.
Is dit eerste volwaardige wapenfeit van Benjamin Clementine een onweerstaanbare future classic geworden? Vermoedelijk niet. Het potentieel is onmiskenbaar, de uitwerking ervan verliep niet geheel vlekkeloos. Maar ondanks het feit dat deze plaat niet baadt in totale perfectie, bleven wij wel de volle vijftig minuten geboeid luisteren naar deze veelzijdige excentriekeling. Wij geven deze ruwe diamant alvast het voordeel van de twijfel.
Benjamin Clementine heeft voorlopig geen concerten gepland in België of Nederland.
Album verdeeld door Universal
