Er was een tijd dat Belle and Sebastian garant stond voor kwaliteit. Stuart Murdoch wist namelijk steeds interessante vrouwenstemmen te strikken en beheerste bovendien de kunst van een goed nummer schrijven. De eerlijkheid gebiedt ons te zeggen dat we bij de laatste albums telkens het gevoel hadden dat het wat meer mocht zijn. Op plaat negen hebben de Schotten, schijnbaar in navolging van onze mening, dan maar besloten om het over een meer toetsengerichte boei te gooien.
Het openingsduo en ‘Ever had a little faith?’ klinkt als vintage Belle and Sebastian: gezellige, zorgeloos klinkende indiepop die zich met graagte in onze oren nestelt. We betrapten ons erop dat we een paar dagen vrolijk “the tricks in your head are a lie” uit ‘Allie’ kweelden, telkens hopend dat “a lie” een bedoelde woordgrap was ten aanzien van de titel – humor maakt alles beter. Maar ook de minder vanzelfsprekende stukken kunnen we wel smaken. Op ‘Perfect couples’ horen wij verschillende genres versmelten tot een soort interessante weird world disco, en ‘The everlasting muse’ is een met elke luisterbeurt groeiende parel waarin de strakke contrabas riff het ritme dirigeert.
Met enige goeie wil kunnen we zelfs de indie-disco van ‘The party line’ à la !!! wel smaken, al is dat nummer niet van hetzelfde kaliber als ‘One girl/one boy’ van die laatste. En dat ‘The book of you’ een ietwat flauw afkooksel is van wat Régine Chassagne af en toe bij Arcade Fire mag doen, willen we dan nog bedekken met de mantel. De minder geslaagde experimenten? ‘Play for today’ lijkt op een hopeloze kruising van Crystal Fighters en een eurovisiesongfestivalcreatie, ‘Enter Sylvia Plath’ is wel erg platte (euro)pop – oh, wat kunnen zeven minuten lang duren – en de synths van ‘The power of three’ zijn ronduit vervelend. Daar kan zelfs de aandoenlijke zang van Sarah Martin helemaal niets aan veranderen.
Als wij voor dit album dachten dat het wat meer mocht zijn, was dit alleszins niet wat we daarmee bedoelden. Uiteindelijk werd ‘Girls in peacetime want to dance’ een overdadig kleurenpalet aan invloeden, met hier en daar een uitschieter waar Stuart Murdoch en co zeker op kunnen verderborduren. Misschien verkondigt men bij hun volgende worp wel dat dit een overgangsplaat was. Wij hopen echt dat dit een exotische trip was naar de overkant, die gebruikt werd als reality check, waarna ze bij Belle and Sebastian beseften dat het gras daar niet altijd groener is…
Belle and Sebastian heeft voorlopig nog geen optredens gepland in België en Nederland
Album verdeeld door Matador Records
