Blijde verwondering maakte zich van ons meester toen Beach House, nog geen twee maanden na hun vorige album, aankondigde dat een opvolger voor ‘Depression cherry’ slechts enkele dagen veraf was. Al snel werd dat gevoel echter gecounterd door een zekere vertwijfeling. Gaat ‘Thank your lucky stars’ niet gewoon een verzameling overschotjes van vroegere opnamesessies en b-kantjes zijn? En vooral: hebben we de vorige langspeler wel al voldoende kunnen verwerken?
Het tweetal uit Baltimore krijgt bovendien regelmatig te kampen met het verwijt al jaren op diezelfde uiterst kenmerkende sound te teren. Ergens is dat ook wel waar, maar het is net dat steeds terugkerende, vertrouwde gevoel van warme nostalgie dat luisteraars zo aanspreekt in hun muziek. Toch nemen Victoria Legrand en Alex Scally door zo spoedig met nieuw materiaal naar buiten te komen wel het hele groot risico dat het deze keer allemaal toch echt té vertrouwd gaat klinken.
Onze vrees bleek voor een stuk gelukkig ongegrond. ‘Thank your lucky stars’ is een volwaardig, op zichzelf staand album, en dus allesbehalve een collectie demo’s en liedjes die ‘Depression cherry’ uiteindelijk niet haalden. Daarenboven grijpen de negen nieuwe nummers eerder terug naar het oude werk van Beach House dan naar het recentere. Alles voelt immers vrij minimalistisch aan en de grandeur van in de eerste plaats ‘Bloom’ is ver te zoeken.
De songstructuren zijn kaler en er valt minder instrumentale rijkdom te rapen, waardoor het geheel een stuk killer aanvoelt dan wat we tegenwoordig gewoon zijn van Scally en Legrand. Schoonheid zit meer dan ooit in de details, wat er voor zorgt dat er tijd en geduld nodig is om alles ten volle te kunnen appreciëren. Zo kort op een vorige plaat is het echter moeilijk om dat geduld op te brengen. Songs als ‘All your yeahs’ en One thing’ lijken, ondanks hun geringe lengte, vooralsnog eindeloos voort te kabbelen.
Wel boeiend is het afsluitende trio. Zo vormt het duister aanzwellende ‘Elegy to the void’ met zijn doordringende gitaarsolo ontegensprekelijk het hoogtepunt van het album. ‘Rough song’ klinkt dan weer het meest als de Beach House van de voorbije paar jaren en komt zo het dichtst bij het label van popnummer, terwijl ‘Somewhere tonight’ wat ons betreft absoluut een plekje verdient in de soundtrack van het aankomende seizoen van ‘Twin Peaks’.
Al bij al is ‘Thank your lucky stars’ geen complete mislukking, maar komt het gewoon veel te vroeg. Het liefst van al zouden we het diep in onze platenkast willen wegsteken om het pas binnen enkele weken of zelfs maanden plots te herontdekken en dan toch dolverliefd op te worden. Tot dan draaien we ‘Depression cherry’ nog maar even grijs.
Beach House stelt beide nieuwe platen voor in Amsterdam (2.11, Paradiso) en Brussel (3.11, Ancienne Belgique). Kaartjes voor deze concerten zijn hopeloos uitverkocht.
Album verdeeld door PIAS
