Je brengt een fantastisch album uit, je oogst de verdiende erkenning en successen, en dan… is het tijd om de meest ondankbare uitdaging aan te gaan: een nieuwe plaat maken die de pas opgebouwde verwachtingen moet inlossen. Het overkomt (voornamelijk) de besten. Beach House kan er over meespreken. ‘Teen Dream’, album nummer drie, was inderdaad een beetje als een droom – ondanks het centrale thema, de hartverscheurende break-up van een jeugdliefde. Elke melodie, elke zanglijn klonk zo fris en tegelijk ook zo vertrouwd, van bij de eerste luisterbeurt tot op de dag van vandaag. Alles op de plaat vloeide naadloos in elkaar over en perfectie was nog nooit zo tastbaar.
De impact van ‘Bloom’ is minder onmiddellijk dan het geval was bij ‘Teen Dream’. Na een keer luisteren, heb je vooral een mooi plaatje met een paar uitschieters gehoord. Gelukkig heeft Beach House inmiddels voldoende naam gemaakt om een paar extra luistersessies af te dwingen, want na het album twee- of driemaal afgespeeld te hebben, dringt het gauw door dat het geliefde duo uit Maryland het weer geflikt heeft.
De soundscapes van Alex Scally en de uitheemse vocalen van Victoria Legrand bezitten nog steeds dezelfde warmte en tederheid die ‘Teen Dream’ zo speciaal maakten. Hun nostalgische esthetiek komt wederom tot uiting in een resem prachtige nummers, zoals het enkele maanden geleden uitgebrachte ‘Myth’ en het sfeervolle ‘New Year’. De allermooiste voorbeelden zijn de lange, hypnotiserende afsluiter ‘Irene’ – waarin Legrand minutenlang de mantra “it’s a strange paradise” herhaalt – en de nieuwe single ‘Lazuli’. Laatstgenoemde is een lied van een uitzonderlijke, olympische schoonheid, opgebouwd rond de bewegende zin “like no other, you can’t be replaced”. Alle ingrediënten zijn aanwezig op ‘Bloom’ en het resultaat is adembenemend. Het enige wat ontbreekt, is absolute perfectie. Een redelijk onopmerkelijke song als ‘The Hours’ herinnert ons aan de menselijkheid van het duo.
Niettemin is Beach House nog steeds de onaantastbare nummer 1 van de dreampop, en dat is bij momenten zo overduidelijk dat het bijna lijkt alsof alle andere bands in het genre overbodig worden. Bij Pitchfork vonden ze ‘Teen Dream’ een 9.0 waard, ‘Bloom’ werd een 9.1. Ondergetekende gaat met de muziekgigant akkoord dat de nuance in kwaliteit tussen beide albums miniem is, maar dan misschien net in het nadeel van de nieuwe plaat. In tegenstelling tot zijn voorganger weet ‘Bloom’ op het nippertje geen 5 sterren bijeen te sprokkelen – maar 4 sterren en een half waren nog nooit zo verdiend.
Beach House live zien kan binnenkort in Kortrijk (De Kreun, 25.05, info & tickets) en Amsterdam (Melkweg, 26.05, info & tickets).
Album verdeeld door V2