De mathrock van Battles is niet voor gezellige zieltjes. Niet omwille van obsceen of schunnig taalgebruik, wel door de raadselachtige rock-composities die soms een heus muzikaal labyrinth lijken te zijn. Bij het vervliegen van elke seconde kan een nieuwe loop, gitaarrif, cimbalensessie of keyboardfantasme om de hoek verschijnen om elke stijlgerelateerde waarde die je had over de compositie van hedendaagse rockmuziek, een fikse rammeling te verkopen. Dat was de status die ze in 2007 verwierven met ‘Mirrored’. Deze stijl aanhouden was sowieso een fikse opgave, het is dan ook niet verbazingwekkend dat op het vierde album deze onverwachtse speelsheid wat zoek is geraakt.

Wat nog zoek is geraakt, zijn de twee bandleden Tyondai Braxton en Dave Konopka. Na het eerdere vertrek van zanger Braxton in 2010, maakte Battles eerder dit jaar bekend dat ook Konopka, gitarist en bassist, de groep verlaten heeft. Ian Williams en John Stanier brengen nu als duo ‘Juice B Crypts’.  

Om te compenseren met het afscheid van Konopka zijn er opvallend meer samenwerkingen te bespeuren. ‘They played it twice’, met Xenia Rubinos, heeft een poppy intro en draait vervolgens uit op een uptempo nummer met ondersteuning van Rubinos’ vocals. Dan is er het hip-hop duo Shabazz Palaces dat op ‘IZM’ opeens de indruk geeft dat je de nieuwste Kanye West aan het luisteren bent. Een zeer gek gevoel op een rock album, Battles neemt het dan ook niet zo nauw met de muzikale maatstaven.

Het verlies van de twee bandleden heeft toch een effect op het geluid van de band. Hoewel nummers zoals ‘Fort greene park’ en ‘Sugar foot’ veelbelovend beginnen, draaien ze teleurstellend uit en zadelen ze je zelfs op met een lichte frustratie omdat ze aanvoelen als een gemiste kans. Met de zware bass en de afwisseling tussen drum en elektronisch geharrewar op ‘Juice b crypts’ leveren ze wel het bewijs dat ze hun confronterende grenzeloosheid niet compleet verleerd hebben.

De muziek is nog steeds volgeladen van hectiek, maar een pak minder uitdagend en onverwacht. Soms krijg je het gevoel dat je naar een electropop groepje of experimentele hip-hop producer aan het luisteren bent. Dat is zeker niet negatief, al doet ‘Juice B Crypts’ het mathrock genre geen eer aan en is het bijgevolg moeilijk om zeer enthousiast te zijn. Wanneer je afstapt van het idee dat Battles mathrock moet zijn, geeft dit wel een ander beeld. Dan wordt het effectief een soort van provocerende poprock waarbij fans van het eerste uur wellicht bedroefd in de kou blijven staan. Het zou eigenlijk ook niet rechtvaardig zijn om halsstarrig vast te houden en te vergelijken met een meer dan tien jaar oude cult-plaat. Het belangrijkste is dat Battles nog steeds bijzonder entertainend klinkt.

Battles headlinet donderdag Filter festival in Trix. Tickets en info vind je op de website van de zaal.