Anno … (vul een willekeurig jaartal tussen 2000 en 2010 in) leek het risico dat Pete Doherty het jaareinde niet haalde onnoemelijk veel groter dan de kans dat de Belgische nationale voetbalploeg ooit wereldkampioen zou worden. De laatste maanden bleef het wat stil op het vlak van ‘s mans drugsperikelen. En nu ligt er een nieuwe plaat van zijn groep Babyshambles voor onze neus. Wij waren even benieuwd als jij om te weten of het niveau dat van de laatste belabberde optredens in België oversteeg. Het antwoord: soms wel, soms niet.

De punky start van ‘Fireman’ rammelt de luisteraar zodanig door elkaar dat hij of zij bij de volgende songs niet goed weet of deze nu wel of niet op hetzelfde album staan. Het immens mooie ‘Nothing Comes To Nothing’, een jonger broertje van ‘What Became of the Likely Lads’,  bevestigt al meteen dat Doherty en kompanen het op ‘Sequel To The Prequel’ op een slalommen tussen meer dan vijf verschillende genres zetten. Er is ruimte voor onder meer folk, dub, jazz, psychedelica, country en meer traditionele Britse rock, met meestal Pete’s stem als onweerstaanbare rode draad. ‘Maybelline’ speelt tekstuele leentjebuur bij ‘Where Angels Play’ van The Stone Roses, ‘Picture Me In A Hospital’ verenigt schwung en weemoed zoals alleen een Doherty-song dat kan.

Hier en daar is het wel oppassen geblazen om niet te struikelen over enkele zwakke schakels. Wij verkiezen ‘De Wilde Boerendochtere’ van Ivan Heylen boven ‘Farmer’s Daughter’ van Doherty, de titelsong is hoogstwaarschijnlijk plezanter om zelf te spelen dan om naar te luisteren, de op zich niet onprettige dub van ‘Dr. No’ duurt door een gebrek aan variatie anderhalve minuut te lang