Als er één label een gerenommeerde reputatie heeft in de hedendaagse indierock, dan is het wel Captured Tracks. Ze brachten de afgelopen jaren werk uit van bands als Beach Fossils, DIIV en Wild Nothing en creëerden zo een eigen dreamy sound. De platenfirma wilde zich klaarblijkelijk niet tot een enkel geluid beperken en breidde haar roster uit met bijvoorbeeld de harde punk van Perfect Pussy. Ook enkele nieuwkomers werden zonder enige tamtam binnengerijfd. Axxa/Abraxas is er daar één van en stelt z’n kunsten voor op een naar zichzelf vernoemde langspeler.
Die past qua klank niet meteen bij de traditionele Captured Tracks-bands, maar bevat inzake sfeerschepping dan weer wel enkele typische elementen van het label. We horen kenmerkende zomerse niets-aan-de-hand-liedjes die door de maker voorzien werden van een subtiele, doch niet te missen scheut melancholie. Verder vallen vooral invloeden uit de jaren 60 op en schotelt de singer-songwriter ons een mix van rustige en bijna punky nummers voor.
Die songs worden nergens echt uitzonderlijk – wat ons ervan weerhoudt om ‘Axxa/Abraxas’ met vier cd’tjes te bekronen – al weten ze wel de volledige speeltijd te amuseren. Dat komt ook door de variatie in stijlen. In ‘So Far Away’ speelt Asbury psychrock met een oer-Amerikaanse toets en ‘Same Signs’ doet met z’n hoge zang en laidback gevoel denken aan de mooie liedjes van The Shins. ‘On The Run’ is vervolgens een sixties-stamper in de lijn van bands als Thee Oh Sees en de sympathieke opener ‘Ryan Michalak (Is Coming To Town)’ bekoort dankzij een olijk orgel.
Axxa/Abraxas levert zo een debuutplaat af die niet dwingt om gehoord te worden, maar wel voldoet bij elke luisterbeurt. Captured Tracks stelt kortom andermaal niet teleur.
Voorlopig heeft Axxa/Abraxas nog geen concerten in België of Nederland gepland.
Album verdeeld door Konkurrent
