Sascha Ring alias Apparat had het in interviews al aangegeven: zijn drang naar grote gebaren en theatraliteit kon hij kwijt in Moderat – de samenwerking met Modeselektor – waardoor hij zijn eigen project kon herleiden tot de essentie. En daar hebben beats niets mee te maken.

Apparats zesde album – ietwat vreemd ‘LP5’ genoemd, alsof een van zijn vorige platen er niet toe doet – mag niet beluisterd worden in de hoop de benen te kunnen los gooien. Op café, laat staan een club, hebben de nummers op ‘LP5’ niets te zoeken. ‘LP5’ moet in het donker beluisterd worden, liefst onder een koptelefoon. ‘LP5’ laat niet toe dat je tegelijkertijd een boek leest of op het internet surft. ‘LP5’ vraagt je aandacht zoals een wiskundeles dat ook vereist als je het geheel wil begrijpen.

Verstilling is het codewoord van dit album. Om dat te illustreren trapt de plaat af met ‘voi-do’, dat rechtstreeks weggelopen lijkt uit ‘Spirit of Eden’ van Talk Talks Mark Hollis, de vorige maand overleden koning van de stilte. We zouden er niet van schrikken mocht Hollis Ring hebben ingelicht over zijn op til staande overlijden. Beide heren hebben overigens wel meer gemeen. Allebei hebben ze de gave puntgave popklassiekers af te leveren (zie de hitjes van Talk Talk uit zijn beginperiode, zie Apparats derde album ‘Walls’), maar doen ze veel liever hun eigen, veel minder toegankelijke ding. Allebei zijn ze geluidskunstenaars die hun muziek vol details steken die enkel bij een totale overgave aan de muziek duidelijk worden. Luister in die context ook naar het duo ‘EQ-break’ en ‘Outlier’, dat later op de plaat met spaarzame piano-aanslagen en melancholische blazers en synthklanken nogmaals duidelijk refereert aan ‘Spirit of Eden’.

De andere inspiratiebron is naar Apparats goede gewoonte Radiohead. Single ‘Dawan’ drapeert een fijnzinnige beat boven een warme begeleidende synthesizer, vult het geheel op met interessante elementjes en als toetje Rings stem. Net als Radiohead het recept voor de meest interessante elektronische muziek die vandaag gemaakt wordt- zolang je elektronica maar niet verbindt met dansmuziek. Klinkt ‘Dawan’ nog lieflijk, dan maakt ‘Heroist’ duidelijk dat Apparat met die ingrediënten ook een dreigende, donkere maar even heerlijke song kan voortbrengen.

Af en toe valt Apparat uit zijn rol. In ‘Caronte’ haalt hij zijn stem door de autotune en laat hij bombast toe. Dat zouden we kunnen appreciëren ware het niet dat hij dat op ‘The devil’s walk’ en zeker ‘Walls’ beter heeft gedaan. Afsluiter ‘In gravitas’ opent verstild maar wordt na een tweetal minuten opengereten door een riffje dat op geen enkele manier zijn plaats heeft op ‘LP5’, alsof Ring wil bewijzen dat hij alsnog kan grooven.

‘LP5’ is geen eenvoudige plaat. Het is gemakkelijk de plaat weg te zetten als ‘te gezapig’. Wie Moderat in het achterhoofd houdt, wacht wellicht op beats die niet zullen komen. Het verschil met de meest recente Modeselektor kan niet groter zijn. Apparat heeft nooit beheerster geklonken dan hier. Er zijn echter ook verbeterpunten. Moderat heeft meer een eigen smoel dan Apparat, dat nogal opzichtig de mosterd blijft halen bij Radiohead en Mark Hollis op deze plaat. Maar in de juiste omstandigheden is ‘LP5’ een te koesteren kleinood dat af en toe maar niet te dikwijls een kille winteravond van een gepaste soundtrack kan voorzien.

Zondag 28 april speelt Apparat in een uitverkochte Ancienne Belgique.