Vergeet alles wat je ooit in de les aardrijkskunde leerde: Zweden ligt ergens tussen Kortrijk en Gent. Zo lijkt het althans op het nieuwe album van Ansatz Der Maschine. Lykke Li heeft zich alvast een West-Vlaams accent aangemeten in de hoop dat ze volgende keer mag meespelen en Nina Persson van The Cardigans plant een verhuis naar Gent. Als deze plaat één ding schreeuwt, dan is het wel ‘POP’.

Toegegeven: het voorgaande is misschien ietwat overdreven De band rond Mathijs Bertel blijft nog steeds zichzelf en dat hoor je onder andere in de oosterse toetsen die vaak doorklinken. Daarmee is Arsenal niet veraf. Dat zijn uiteraard elementen die we al kenden van bijvoorbeeld de vorige langspeler, ‘Heat’. Het grootste verschil zit in de popaccenten die het sterkst merkbaar zijn in het begin van het album. Zo huilt Nathalie Delcroix in opener en vooruitgestuurde single ‘Burning fuel’ als een wolf naar de maan terwijl de muzikanten de feeërieke sterren aanbrengen. De achtergrondzang stuwt het lied verder in een meer van splish-splash spetterende tierlantijntjes.

‘Narodnaja’, vernoemd naar de hoogste berg in het Oeralgebergte, klinkt als de plek waar elk avontuurlijk meisje zich wil terugtrekken om in het jachtige leven de rust te vinden van het niets. Die jonge deerne die we zien uitrusten en genieten van het uitzicht, wordt vertolkt door Inne Eysermans (Amatorski). De wereld die ze met haar eigen band geschapen heeft, wordt hierin gespiegeld. Daarna lijkt het alsof een kleutertje een speelgoedpianootje bespeelt in de titelsong. Daarin meenden we eerst Björk te herkennen. De stem valt echter dichter bij huis te plaatsen, met de Nederlandse Bloem de Ligny de Wilde, die ons trakteert op een van weerhaakjes voorzien refrein. Geen wonder dat het blijft hangen in ons geheugen…

Vanaf het rustige ‘Woolf’ keert niet enkel de bezadigde kalmte terug. Ook het muzikaal idioom dat de band kenmerkt, met electronicatoetsen en filmisch glijdende cello, maakt een glorieuze intrede. In dit instrumentaal nummer is het bijna vier minuten wegmijmeren. Vooral ‘Cold’ is vintage Ansatz, als er al zoiets bestaat. Het bubbelt, ploft, drupt en knispert dat het een lieve lust is. Diezelfde geluidjes komen ook terug in ‘Song X’ doch de toevoeging van de stem van Sophia Ammann voegt weinig meer meezingbaarheid toe. De zangeres van Little Dots hadden we graag zien contrasteren met hoekigere en tegendraadsere muziek, wat wellicht een interessantere song had opgeleverd.

Renée Sys hield mee de pen vast bij ‘Driftwood’ waarop zij de zang voor haar rekening neemt. Het is zeker en vast een mooie compositie geworden. Toch vragen we ons af wat het resultaat had kunnen zijn indien er iets vaker buiten de gekende vakjes werd gekleurd. De zachte, lieflijke stem op een bedje van strijkers, het is een kunstje dat we al kennen en eigenlijk vermoeden we dat ze (én de band) tot meer in staat zijn. Een drastische stijlbreuk had het niet eens hoeven te zijn: Renée in de opener had boeiender kunnen worden, of laat haar anders meezingen in ‘Highlands’.

Die afsluiter herinnert er ons immers aan waarom we Ansatz Der Maschine zo waarderen. Het is dat unieke plaatsje dat de groep bezet in het muzikaal landschap dat we geclaimd horen worden in één van de spannendste instrumentale Vlaamse nummers die we kennen. En zo is ‘Tattooed body blues’ als geheel zeker het beluisteren waard. Tegelijk bevat het aanzetten en kansen die niet ten volle benut werden, wat jammer is.

Album verdeeld door N.E.W.S

Lees hier ons interview met Ansatz Der Maschine

Ansatz Der Maschine kan je live zien in onder meer de N9 in Eeklo (12.02, info en tickets), de Roma in Borgerhout (03.03, info en tickets) en de Vooruit in Gent (06.03, info en tickets). De volledige concertkalender is terug te vinden op de website van de band.