Het moet gezegd dat Alpha Whale een nogal ambigue indruk nalaat als bandnaam. Het logge, suffe voorkomen van een walvis koppelen aan de daadkracht en leidersaspiraties van een alfadier brengt een bizar verwachtingspatroon met zich mee. Na het beluisteren van hun gelijknamige debuut kunnen we concluderen dat de gezapigheid nadrukkelijk present is maar de urgentie om zich te laten gelden nooit echt boven water komt. Zou deze walvis last hebben van evenwichtsstoornissen?
‘Alpha whale’ laat zich kenmerken door een in de jaren zestig gedrenkte psychedelische surfsound met een bij wijlen filmisch karakter, waardoor onze gedachten af en toe afdwalen richting Condor Gruppe. Deze referentie belichaamt vooral het aanwezige potentieel tijdens de instrumentale passages, die voorts in de steek worden gelaten wanneer de zang invalt. Een team is maar zo sterk als zijn zwakste schakel, waarmee meteen de achilleshiel van de band wordt blootgelegd. Opener ‘Black key’ start aardig met een ietwat desolate western groove, maar verliest vrij snel de begeerte naar het verhaal wanneer de stem zijn intrede doet. Een indruk die ons het gehele album zal achtervolgen.
Het tempo ligt in de meeste nummers niet bijster hoog, zonder dat dit een struikelblok hoeft te zijn. Toch zorgt de combinatie van het trage ritme, het gebrek aan complexiteit, enige vorm van profilering en de eentonigheid van het vocalentimbre tijdens ‘Have fun’ voor een overtuigend je m’en fous gevoel. Maar wanneer tijdens het aan het The Vaccines refererende ‘Strange things’ de snelheid even de relatieve hoogte in wordt gejaagd, maakt ons hart een klein sprongetje van plezier. De cowboy te paard komt ten tonele en de kroniek achter de zang kan waarachtig voor het eerst tijdens een duel doel raken.
‘Bowl of trouble’ vormt de muzikale brug naar d excentrieke en uitdagende afsluiter ‘Hidash’, alwaar de sitar een expliciete rol krijgt en er van zanger nauwelijks sprake is. Absurd om te merken dat het opwindendste materiaal als achterkomertje behandeld wordt, hadden de heren voortgeborduurd op deze sound waren we met een eigenzinnige vorm van zekerheid enthousiast geweest.
De vraag die blijft hangen na het beluisteren van ‘Alpha whale’ zal niet verbazen: “zouden we dit album verschillend beoordelen met een ander stemgeluid?” Wellicht wel. Het gevoel dat deze band het beschikbare potentieel niet ten volle kan benutten omdat dat ene element in de weg zit, blijft namelijk als een onderhuidse splinter prikken.
Meer info en tourdata vind je op de facebookpagina van Alpha Whale.
Album verdeeld door PIAS
