Alice Dutoit leek wel uit een sprookjesdoosje te zijn gekropen tijdens de derde editie van The Voice Belgique. Met haar vederlichte, bijna engelachtige stem en dito verschijning had ze iets speciaals in zich. Toenmalig coach Marc Pinilla (Suarez) gaf haar prompt een platencontract bij Label & Labet en de rest is, vooral in Franstalig België, geschiedenis. Hier in Vlaanderen kwam ze net te laat om mee te surfen op de golf vernieuwende pop die vier jaar geleden werd ingezet met FKA Twigs’ ‘LP1‘.

In vergelijking met haar vorige plaat ‘Higher’ klinkt ‘Madame’ een stuk introspectiever en minder poppy. Dat biedt echter geen garantie dat het resultaat beter is dan haar debuut. Alice On The Roof heeft veel te veel ideeën en laat zich net zoals op haar eerste te vaak leiden door andere hedendaagse artiesten die dezelfde soort muziek maken. In opener ‘On my own’ en wat verderop ‘How long’ doet ze qua synths en percussie iets te veel denken aan Lordes ‘Melodrama‘, al horen we Dutoit wel graag engelachtig hummen.

Iets wat nu nog meer dan de vorige plaat opvalt is hoe natuurlijk en fris ze klinkt wanneer ze het Engels inruilt voor haar moedertaal Frans (‘La fille sur le toit’ of ‘T’es beau comme t’es’). Het lijkt wel alsof ze enkel in het Engels zingt in een poging om een breder publiek aan te spreken. Een bedenkelijke keuze die ten koste gaat van kwaliteit en authenticiteit. Angèle doet dat bijvoorbeeld bewust niet en dat loont tekstueel en leidt tot een coherenter album.

Op ‘Madame’ vinden we ook twee duetten waarbij dat met Arno in ‘Le téléphone pleure’ het meest noemenswaardige is. Het contrast met de doorwinterde stem van Arno en de frêle Dutoit is een heerlijk laatste moment van de plaat, waarbij de twee op een vrij melancholische manier naar elkaar lijken te bellen. De strijkers en het pianospel worden fraai in elkaar verstrengeld en voegen nog meer weemoed toe aan het reeds troosteloze telefoongesprek.

Alice On The Roof danst op haar tweede album met hoge, af en toe zelfs wat poppy klanken zoals op de vooruitgeschoven catchy single ‘Malade’, maar valt er tevens verschillende keren af. Dat Dutoit vooral in het tweede luik van haar plaat zich een pak kwetsbaarder opstelt is geen garantie op beter, met enkele bijna pijnlijk hoge vocals op de titeltrack en het sporadische gebruik van Engels dat in plaats van complementair vooral verwarrend werkt. ‘Madame’ is daardoor slechts een kleine stap voorwaarts in haar zoektocht naar een authentiek geluid.

Alice On The Roof speelt op 4 december in De Nosta in Opwijk.