“Don’t look back on the way we met”, klinkt de openingszin op ‘How far away’ van Alex Bleeker & the Freaks, om via dezelfde weg verder langs ‘Who are you seeing’ te gaan en te eindigen bij ‘Love fadeaway’. Het mag duidelijk zijn, hun tweede album gaat over het leven na de grote liefde die voorbij is. Sommigen onder jullie kennen Alex Bleeker misschien als de bassist van Real Estate. The Freaks zijn dan weer een voortdurend wisselend gezelschap met onder meer collega Jackson Pollis, Jarvis Taverniere uit Woods en Amelia Meath van Mountain Man.
De groep vertrekt van simpele folksongs die ze met de nodige zorg uitbouwen tot een gevarieerd, gebalanceerd geheel. Opener ‘Don’t look down’ heeft de potentie van een goede single met een catchy refrein dat je onmiddellijk doet vergeten dat je grote liefde het is afgetrapt. Het countrygevoel wordt ten volle uitgespeeld op ‘Leave the light on’ met zijn pedal-steelgitaar. ‘See you on sunday’ doet dan weer zijn titel alle eer aan, de melodie slaagt er wonderwel in om het luie zondagsgevoel op te roepen. Met ‘Step right up (pour yourself some wine)’ geeft Bleeker aan dat hij ook niet de man is om in zijn eentje te zitten kniezen.
‘How far away’ is een mooi afgewerkt album geworden. De nummers zijn aangenaam gearrangeerd en van alle franjes ontdaan, in de lijn van de betere countryrock zoals we die kennen van Crosby, Stills and Nash of Buffalo Springfield. Het is een plaatje waar je vrolijk van wordt en dat je na verloop van tijd doet meeneuriën, en dat allemaal ondanks het beladen thema. Maar misschien is dat net het probleem van ‘How far away’, want echt diep gaan, doen de liedjes van Alex Bleeker niet. Hij is duidelijk geen Eels die zijn verdriet, woede en spijt in aangrijpende songs weet te gieten. Het is allemaal een beetje te oppervlakkig, te netjes. Nergens geeft de man je inkijk in waar en waarom het misliep. Dat is een gemis omdat je ook niet het gevoel krijgt dat hij bewust de boot afhoudt, daarvoor sluipen er iets te veel clichés in zijn teksten. Een plaat over een relatie die stuk loopt, hoeft niet per sé persoonlijk te zijn want het thema van het gebroken hart is universeel. Je kan er meer mee dan wat Alex Bleeker hier doet.
Misschien is de grote verdienste van Bleeker wel dat hij van ‘How far away’ een ongecompliceerd album heeft kunnen maken. Je wordt er zowaar zelfs vrolijk van maar eerder zoals van die paar ‘likes’ voor je laatste foto op instagram die daarna verdwijnt in de constante stroom van nieuwe beelden. Het verleden koesteren we en we proberen uit te kijken naar wat de toekomst in petto heeft, dat lijkt de boodschap te zijn.
Alex Bleeker & the Freaks Bandcamp
Verdeeld door Konkurrent