De producer Adriaan De Roover (vroeger ook bekend als Oaktree) is terug met nieuw werk. Weliswaar tussenhaakjes, want De Roover nam de fundamenten voor ‘Other rooms’ op voor een stuk dat hij speciaal schreef voor een concert in de Onze-Lieve-Vrouwekerk van Laken in 2020. Nadien schaafde de producer verder aan de songs om uiteindelijk met deze plaat in de rekken te landen. Het is een vrij onconventionele aanpak voor een album, maar wel die eentje werkt.

De plaat bevat veel minder de progressieve elektronicabliepjes vanop zijn debuutalbum ‘Leaves‘. ‘Other rooms’ laat de elektronica tegen de wand schuren zoals ook iemand als Nicolas Jaar dat kan, en dat valt van meet af aan op met ‘Yet’. Het nummer bevat verstikkende elektronica die weinig ademruimte overlaat. In tegenstelling tot een nummer als ‘Nudge forward’ iets verder in de tracklisting, drukt de Roover hier meteen de gaspedaal in. Live kan deze track niet anders dan bijzonder overweldigend zijn.

Hier en daar vallen wel nog elementen van idm op te merken. Hoewel deze een pak minder voor de hand liggen als zijn debuutalbum. Het lijkt erop dat De Roover voornamelijk op (atmo)sfeer wil inzetten met deze plaat – iets dat hem bijzonder goed afgaat in het eerder vermeldde ‘Nudge forward’. Daar schemert een blaasinstrument doorheen de grauwe beneveling als een dimlicht wat zuurstof in de ether. Verder zwelt ook in een nummer als ‘Homebound’ de elektronica heerlijk aan.

In ‘L’air perdu’ lijk je letterlijk verloren te lopen in de dikke, grauwe waas totdat je wakker wordt geknald door een wildvreemde die je met een hamer tegen de grond werkt. Daar waar de lichtelijk vervormde ambient soundscapes je eerder tegemoed kwamen, trachten ze je hier te verzwelgen, in zich op te nemen en met verstomming te slaan. Net als zijn debuutalbum, speelt De Roover met spanningselementen. ‘L’Air perdu’ en ‘Yet’ wervelen explosief tekeer, terwijl de laatste twee nummers niet anders dan onder je huid kruipen. De titeltrack vaart met hetzelfde dronken blaasinstrument als op ‘Nudge forward’ richting exodus. Alhoewel De Roover met die rillende pianoklanken doorheen het schuren van het digitale gefriemel hij het beste voor het laatste lijkt te hebben opgespaard.

Adriaan De Roover stelt het album voor in Bozar op 21 februari en in Het Bos op 6 maart.