De electronica-scene laat zich de laatste jaren vooral voortbewegen door al dan niet maatschappelijke urgentie, vaak vertaald naar zware, spannende en chaotische muziek of schreeuwerige rave – en alles daartussenin. Oaktree zocht met zijn ep’s andere oorden op – eerst meeslepend mét beats, dan weer even hard zonder. De organische electronica van de Antwerpenaar was rustgevend zonder in de easy listening-val te trappen, laidback maar toch gefocust, meer avondwandelingsoundtrack dan studeerafspeellijst.

Voor zijn uiteindelijke debuut-lp piept de producer van achter zijn Oaktree-masker en gaat hij verder onder zijn eigennaam Adriaan de Roover. Van een naamwissel kunnen we hier niet echt spreken, van een geluidsverandering enigszins wel – zij het op een subtiele manier.

‘Leaves’ dwarrelt haast constant door de ijle bergtoppen van een droomlandschap, beats zijn quasi onbestaande. Dat maakt het allerminst een doordeweeks ambientplaatje. Van de organische elektronica op ‘Leaves’ gaat iets rustgevends uit, al overheerst op de plaat een unheimlich gevoel. Alsof er iets bovennatuurlijks dwaalt in de bossen van Erezée. En dat maakt van ‘Leaves’ een onvoorspelbare, bijna onophoudelijk intrigerende plaat die emotioneel desoriënteert.

De mist waar ‘Blue light’ in ontwaakt verandert in dauwdruppels in de melancholie van het dolende ‘Liquid / no more’, waartussen de schuifelde drums van ‘More opinions (and a rainbow)’ je doen opveren terwijl de bassen onder je kleren kruipen. Daartegenover staat dan weer een onmiskenbare spanning die verschillende gedaantes aanneemt doorheen de plaat. De ene keer op zijn explosiefst in ‘Tomorrow maybe’, in ‘T’as faim’ dan weer grauw en onderhuids, en in ‘Arthropoda’ bijna onuitgesproken.

Zo krioelt ‘Leaves’ in zijn kleurrijke structuren ook van de omweggetjes, die het album bij momenten een sterke Nicolas Jaar-vibe geven. De gelaagde stemmen in ‘Tomorrow maybe’ en ‘Confidence gap’ in zijn geheel doen sterk denken aan Jaars ‘Nymphs’-periode. Het meest rechtlijnige moment op de plaat is de natuurlijke cadans van het intieme buitenbeentje ‘Helena’, het enige dansbare nummer van de plaat, die eigenlijk weer niet op een dansvloer thuishoort.

“Ik probeer me heel hard te laten leiden door te experimenteren en zo op zoek gaan. (…) Ik zoek gewoon totdat ik mooie dingen tegenkom die ik nog niet eerder hoorde en dan ga ik daarop verder” vertelde de Roover nog in een eerder interview met Indiestyle. Die avontuurlijkheid en verwondering stroomt ook doorheen ‘Leaves’, en doet het aanvoelen als een authentieke plaat die enerzijds genuanceerd en berekend lijkt, maar anderzijds toch emotioneel doortastend werkt.

Adriaan de Roover stelt 17 oktober ‘Leaves’ voor in De Studio (info & tickets), 19 oktober op Indietronic Fest (info & tickets), 24 oktober in Club Telex (info & tickets) en 5 november in de Zwartzusterkapel in Leuven (info & tickets).