Terwijl complotdenkers nog worstelen met het bestaan van zendmasten en de schadelijkheid van 5G-golven, brengt PC Music-labelbaas A.G. Cook met zijn 2099 vision de langverwachte opvolger van ‘∂’ uit. De mastodont bestaat uit maar liefst 7 discs en bijna drie uur materiaal, schenkt ons een diepgaande blik doorheen de creatieve hersenspinsels, invloeden, experimenten en samenwerkingen die door de loop der jaren zijn ontstaan.

Cook staat uiteraard meer bekend als de man achter de schermen of beter de knoppen als songwriter en producer. Hij is beats-hofleverancier van onder andere Charli XCX, Hannah Diamond en andere PC Music-protegés maar ontpopte zich via de verscheidene livestreams en online evenementen de afgelopen maanden evenwel als solo artiest en dj. Zo is ‘Gold leaf‘ een herwerking van een akoestisch probeersel dat Cook bracht op Secret Sky en werd ‘Superstar’ – een vier jaar oude single – rechtstreeks overgenomen uit diezelfde set. Op het album wordt de veelzijdigheid die de man bezit, opgedeeld in elk een eigen thema; drums, gitaar, piano, spoken word, extreme vocals en dan de iets minder vanzelfsprekende maar karakteristiek voor Cook zijnde nord en supersaw. Die laatste zijn twee synth-keyboards die Cook al eens durft te gebruiken; supersaw is vooral bekend als dé trance-keyboard terwijl nord een heel zacht en bijna animé-esk kan klinken zoals op ‘Behind glass’ of ‘Dust’.

De popmuziek die Cook schrijft is vaak binnenstebuiten gekeerd, angstig, compleet afgebroken doch glossy, kleurrijk en badend in jaren 2000 europop nostalgia en trance-melodieën. Op ‘7G’ neemt die songwriting slechts een klein deel in beslag. We maken kennis met Cooks voorbeelden en invloeden zoals op de eerste disc waarbij nummers als ‘A-Z’ en ‘H2O’ meteen doen denken aan drill & bass-icoon Squarepusher. Gaandeweg die eerste disc maakt hij zich het genre eigen met zijn zachte stem en ditto ambient soundscapes die de metaalachtige beats omhelzen. ‘Car keys’ voelt dan weer als een directe ode aan ‘The veldt‘ van deadmau5 en ‘Windows’ aan ‘Get your wish‘ van Porter Robinson.

Elders waagt Cook zich ook rechtstreeks aan enkele covers die enkele alternatieve rock-anthems zoals ‘Beetlebum’ van Blur, ‘Today’ van Smashing Pumpkins of ‘The end has no end’ van The Strokes compleet gestript zien worden van hun aantrek. Daarbij worden de gitaarlijnen voorzien van een scherpe pop-synth en vervellen ze als geheel in noise, slaapkamerpophysterie en auto-tune. Er schuilt een bepaald charme in het tere stemgeluid van Cook op nummers als ‘Being harsh’ of ‘Lil song’ dat doet denken aan de melancholie die ook Alex G in zijn nummers kan leggen – ‘The best day’ klinkt zelfs bijna vertroetelend.

Uiteraard draait Cook om de zoveel tijd eens flink de kraan open om de versplinterende IDM dan wel bubblegum bass-beats op je af te vuren. Een-tweetje ‘Mad max’-‘Illuminated biker gang’ zagen we eerder al de revue passeren op de preparty voor het album terwijl ‘Waldhammer’ het resultaat is als je Cook zijn gang laat gaan op een 8-bit videogame-soundtrack. Waarna we hem op ‘Polyphloisboisterous’ ongegeneerd zien flirten met happy hardcore. Geen enkel genre binnen de elektronica lijkt hem vreemd.

Waar Cook zowel als producer als hier op ‘7G’ in uitblinkt is beide werelden samenbrengen en artiesten boven zichzelf laten uitstijgen. Zo laat Cook Cecile Believe haar gang gaan op het 2-step nummer ‘Show me what’ voorzien van vintage Cook-productie met glinsterende fantasietjes terwijl hij op het afsluitende nummer ‘Alright’ een hele garde aan vocalisten laat aandraven en ze onopgemerkt in elkaar laat overgaan. In ‘Idyll’ gebruikt Cook dan weer in elkaar over gaande fragmenten van Caroline Polacheks geauto-tunede stem terwijl ze op de cover van ‘Chandelier’ al bijna even onherkenbaar klinkt door de vele stemvervormingen die Cook erop heeft losgelaten.

Los van de probeersels ( bijvoorbeeld ‘Drum solo’, ‘Waldhammer’ of het weinigzeggende ‘No yeah’) staan er op ‘7G’ een enorme lading aan mogelijke pop- dan wel electronica-bangers die zonder twijfel de moeite zijn. Cook is een absolute grensverlegger en bewijst dat met dit album opnieuw maar nu ín de spotlights. Hij laat elke disc geruisloos overlopen in de andere al ware het een dj-mix en schippert moeiteloos van genre naar genre. Eindelijk mogen we delen in het plezier dat de Brit beleeft in het schrijven, maken en herwerken van nummers in zijn studio – en dat voelt bovenaards.