Iedereen heeft weleens een stamp in de radijzen nodig. Je favoriete voetbalploeg verliest een belangrijke titelmatch, je beste maat gaat lopen met je lief of je mist de bus naar het werk en moet tien kilometer wandelen net wanneer het oude wijven regent. Kortom: het leven lacht je niet toe, maar heeft eerder een sardonische grijns op de tronie waarvan zelfs Servais Verherstraeten schrik krijgt. Het mag dan gemakkelijk lijken om je te wentelen in zelfbeklag en je met het hele oeuvre van Bonnie “Prince” Billy op te sluiten in je zolderkamer voor een sessie plafondstaren, maar volg alsjeblieft onze raad, draai de volumeknop van drie naar tien en pleur ‘The Fall of Math’ van 65daysofstatic op.
Want ‘The Fall of Math’ is tien jaar na z’n release nog altijd het ideale recept om aan de horizon opduikend onheil en doem plotsklaps te verjagen. Het debuut van 65daysofstatic is een van de meest opwekkende platen die wij kennen, een sonisch avontuur dat z’n gelijken niet kent. Wanneer wij ernaar luisteren, willen we bergen gaan bedwingen, bomen beklimmen en acrobatische flikflaks uithalen op geparkeerde auto’s. Ook jij, beste lezer, zal binnenkort zélf de meest spectaculaire volleys scoren voor je favoriete voetbalploeg, die onbereikbaar gewaande, nog veel knappere vriendin van je ex-lief binnendoen en al fluitend de in een verkeersknoop vastzittende bus voorbij joggen (wel vriendelijk zwaaien). Zo niet in het echt, dan toch in de magisch-realistische dagdromen die dit ongelooflijk amalgaam van geluiden en emoties opwekt.
Want waarom kiezen tussen Aphex Twin en Mogwai als je ze verenigd kan hebben in 65daysofstatic? ‘Retreat! Retreat!’ is exemplarisch voor het album: lieflijke belletjes die het nummer aftrappen, een mannenstem die verklaart dat “This negativity only makes me stronger. We will not retreat, this band is unstoppable”, waarna gitaren, elektronica en een geflipte drumcomputer een crescendo onweer optrekken. ‘The Fall of Math’ is de definiërende postrockplaat van de ADHD-generatie: vaak dramatisch, soms ingetogen, maar altijd dynamisch en gespeeld met de gotspe van ambitieuze jonkies.
Hoewel geen van de vijf platen die deze mannen uit Sheffield nadien nog uitbrachten een complete sof is, blijft ‘The Fall of Math’ hun meest tijdloze en unieke magnus opus. Voor wie de plaat destijds miste wegens niet aan het opletten of nog in de Samson en Gert-fase, brengt platenfirma Monotreme Records een verjaardagseditie van het album uit, al zijn de extra’s – de destijds ook al gereleasete ‘Hole EP’ en de B-kantjes van ‘Retreat! Retreat!’ enkel voer voor diehardfans. Maar toch: dit album is onstopbaar.
65daysofstatic live zien kan binnenkort onder meer in Dour (Dour Festival, 16-20.07, info & tickets), Haarlem (Patronaat, 18.07, info & tickets) en Gent (Boomtown, 22-26.07, info & tickets). Check de website van de band voor meer concerten.
Verdeeld door Konkurrent
