65daysofstatic is altijd al een buitenbeentje geweest onder de postrockgroepen. In vergelijking met Mogwai en Explosions In The Sky – vaandeldragers van het genre – was het geluid van de Engelsen altijd al experimenteler van aard. Meer techno, meer glitch, meer drum and bass, meer welk ander genre dan ook. Hokjes zijn niet aan 65daysofstatic besteed. Met ‘The fall of math’ leverde die formule toch een klassieker op, badend in een energie waar zelfs Einstein van zou opkijken.

Anno 2019 is er in se weinig veranderd. De mannen uit Sheffield doen nog steeds waar ze zin in hebben, wars van iedere evolutie in de muziekwereld. De mening van de fans is steevast ondergeschikt aan de nood om de tijdsgeest in hun hoogst persoonlijke versie van muziek te gieten. ‘Replicr, 2019’ is niet enkel een raadselachtige titel, het is ook een ondoorgrondelijke, moeilijke, ronduit cryptische plaat. We gokken dat het de soundtrack is bij een film die nooit het daglicht zal zien en zich enkel in de hoofden van de groepsleden afspeelt. “This was supposed to be the future, but that future got cancelled”, is de weinig bevrijdende uitleg die drummer Rob Jones geeft over de nieuwe plaat. Veel verder geraken we niet.

De toekomst wordt vorm gegeven door klinische computergeluiden en de uitzichtloosheid ervan wordt er als een gitzwart goedje over uitgegoten. De kenmerkende tomeloze energie heeft plaats geruimd voor kille afstandelijkheid: technologie heeft de wereld overgenomen en elke menselijke emotie wordt geschuwd.

Er zit bij tijden wel ritme in. ‘Stillstellung’ wordt ongetwijfeld een hit op iedere robotfuif. In ‘Five waves’ ontwaren we zelfs een glimp van het drumspel waarmee de band furore maakte. Iets te vaak leunt het aan tegen een vorm van ambient horrormuziek op een feest waar iedereen slecht verkleed is. ‘Popular beats’ bevat allesbehalve wat het in de titel belooft en ‘z03’ klinkt even mechanisch als zijn titel. ‘Sister’ is moeilijk zoals zussen dat kunnen zijn. Enkel in afsluiter ‘Trackerplatz’ is het mogelijk om even adem te halen.

Een plaat die zowel afstotelijk als intrigerend is, valt moeilijk te beoordelen. Walging en aantrekking wisselen elkaar af in een kolkende tweestrijd waardoor ‘Replicr, 2019’ een plaat is om hoogstens één maal per jaar op te leggen. Liefst op een moment dat je het even allemaal niet meer weet.