De gedachte alleen al van een nieuwe MF DOOM doet iedere hiphop-fan watertanden. Daniel Dumile maakt met zijn alias al jaren furore in de donkere hoeken van hiphop en is de trotse maker van ‘Madvillainy’, een underground-klassieker van formaat. Combineer dat met de underground-supergroep Czarface – geleid door Wu-Tang Clan lid Inspectah Deck – en er ontstaat een hutsepot van tekstueel geweld. De heren nemen je op ‘Czarface meets metalface’ mee in de wondere wereld van de striphelden en vooral slechteriken door middel van klassieke boom bap beats en clevere punchlines.
Teasers ‘Nauthical depth’ en ‘Bomb thrown’ bleken uiteindelijk een perfecte voorbode van hoe het album zou klinken: complexe woordpuzzels en opschepperij over een typische, met drums overgoten nineties-beat. Verder is het album doorspekt met kleine skits die bulken van de stripverwijzingen. Personages MF Doom en Czarface begeven zich in een post-apocalyptische wereld. Hoewel het album een duidelijk verhaal vertelt, ligt de focus helemaal op de rhymes. Dubbelzinnigheden, gestoorde rijmschema’s en onvoorspelbare woordkeuzes zijn de echte sterkhouders van dit album. MF DOOM houdt zijn reputatie hoog met lijnen zoals “Move over a smidgin, to avoid collision / Villain, one truth, won’t argue no religion / Or promote no division, big business like prison/Never fall victim to indecision” in ‘Forever people’.
Inspectah Deck, die op ‘Triumph’ van Wu-Tang Clan misschien wel de hardste verse ooit rapte, blijft niet achter en spit in zijn gekende onverschillige stijl in het dreigende ‘Phantoms’. Beide heren worden echter – verrassend genoeg – overklast door Esoteric, die op ‘Captain brunch’ een geniale, inventieve vrije associatie neerzet. Met de zin “Off the roof of the duplex, willin’ to group text / With Steely Dan, Groot, fuckin’ baby Groot, the ghost of Dave Brubeck / Alex Trebek and Boba Fett, who’s next?” beschrijft hij op briljante wijze een samenkomst van zijn echte en fictieve helden. Ook steekt de rapper zijn liefde voor Guardians Of The Galaxy niet onder stoelen of banken. Niet alleen zou hij graag baby Groot in zijn groepchat hebben, maar ook vergelijkt hij zijn wordplay met hoe Yunda zijn pijl bestuurt (“Yandu with an arrow’s like Eso with the cordless mic“). Alle Marvel nog aan toe.
Over het algemeen is ‘Czarface meets metalface’ een vrij voorspelbaar en klassiek album. De drums recht uit de jaren negentig, de levendige beschrijvingen en indrukwekkende woordcombinaties zijn dingen die zo goed als gegarandeerd zijn als MF DOOM zich met een album bemoeit. Maar dat neemt niets weg van de uitstekende kwaliteit. Een aanrader voor elke hiphop-purist die prat gaat op klinkerraadsels.
