Als je even vijf minuutjes tijd zou kunnen vrijmaken om een paar korte vragen te beantwoorden in het kader van een ambitieus muzikaal project, zou Will Toledo je dankbaar zijn. Het volstaat de antwoorden op de volgende vragen gewoon in gedachten te houden.

• Ben je ooit jong geweest?
• Ben je ooit onzeker geweest over je eigen kunnen?
• Ben je ooit verliefd geweest zonder die liefde meteen beantwoord te zien?

Indien je volmondig ja hebt geantwoord op alle vragen, kan je hieronder meer te weten komen over een album dat al je snaren kan raken. Indien je ergens nee hebt geantwoord, moet ik je met spijt meedelen dat je gefaald bent voor deze Turingtest en dus naar alle waarschijnlijkheid een Japanse android bent.

Zeven jaar geleden spendeerde Will Toledo uren op de achterbank van zijn auto om met een laptopmicrofoon  zijn jeugdige onzekerheid te capteren in tien tracks. Will stapte uit met lo-fi mp3’s, blauwe schenen en een uur gammele, euhm, garagerock die hem een legendarische status op Bandcamp zouden verzekeren onder de naam Car Seat Headrest. Intussen is er een contract met label Matador, scheerde hij hoge toppen met eerste studioplaat ‘Teens of denial’ en verzamelde hij een volledige liveband om een ijzersterke tour neer te poten. De rauwe, onafgewerkte aard van ‘Twin fantasy’ bleef echter knagen aan Will Toledo’s perfectionistenhart, en hij kroop zijn nieuwe wagen in om het album op te pikken en naar de toekomst te rijden.

En mijn god, komt ‘Twin fantasy’ binnen in 2018. Het bevat nog steeds de haarscherpe, uiterst herkenbare analyses van een naïeve negentienjarige geest, onzeker over zijn plaats in de wereld of de plaatsen van zijn lichaamsdelen wannneer hij ongemakkelijk danst. Onzeker over de gedachte hoe hij zijn vriend ooit zou durven voorstellen aan zijn moeder en onzeker of zijn obsessie met antropomorfe honden aanvaard zou worden in de bikkelharde buitenwereld. Waar veel mensen ietwat beschaamd terugblikken op hun tienerjaren, doet Car Seat Headrest dat bijna liefdevol en maakt hij slechts enkele aanpassingen waar nodig. Nooit uit gêne voor zijn pretentieloze openheid als tiener, maar om zijn beeldspraak scherper te stellen en de scherpe kantjes nog iets puntiger te schaven.

Er is het centrale drieluik aan massieve rockrefreinen waarbij ‘Nervous young inhumans’ onze voeten doet schuifelen, ‘Bodys’ ons benenstel ongecontroleerd laat dansen en ‘Cute thing’ ons tenslotte de vuist laat ballen om al springend mee te brullen. Er zijn de verre tweelingbroeders ‘Sober to death’ en ‘High to death’, die vals traag uit de startblokken schieten om gaandeweg snelheid en pathos op te bouwen. En er zijn de twee torenhoge mastodonten op de tracklist die beide moeiteloos de symbolische tienminutengrens overschrijden. ‘Beach life-in-death’ gooit tien gitaren op een hoopje, laat eventjes een ballade tussendoor passeren en trekt dan een verschroeiende eindsprint. Intussen behandelt Will Toledo zowel het nihilisme van jeugdwerkloosheid als de troosteloosheid na een date waarbij geen van beiden de volgende stap durft te zetten. ‘Famous prophets (stars)’ heeft als langste nummer ook het hoogtepunt in pacht, waar een opzet van dertien minuten volledig wordt waargemaakt in een zelden geziene catharsis van verknipte vocalen.

‘Twin fantasy’ is ambitieus, lang en heeft nog steeds puberale puistjes. Er zijn ietwat overbodige stukken spoken word en er zijn directe, licht ongemakkelijke lyrics. Maar ‘Twin fantasy’ is vooral een massieve prestatie, dat zeldzame moment waarin overdreven hoog naar de sterren gegrepen wordt en daarbij wat sterrenstof over elk nummer lijkt te dwarrelen.

Car Seat Headrest speelt vrijdag 25 mei in de Ancienne Belgique (info & tickets).