Het is ondertussen tien jaar geleden dat No Age het fenomenale ‘Nouns’ uitbracht. De invloed van het noisepunkduo was groot in de jaren die daarop volgden, al bleef de band zelf een beetje onder de radar. Dat Randall en Spunt het gezellig vertoeven vonden in de underground, bewezen ze door nauw betrokken te blijven met ‘The Smell’, een alcohol- en drugsvrije muziekclub die ook plaats biedt aan kunstgalerijen, een bibliotheek en een veganistische snackbar. Vier jaar na het tegenvallende ‘An object’ stelt de band zich met ‘Snares like a haircut’ nog eens bloot aan het grote publiek.

Vanaf opener ‘Cruise control’ lijkt No Age ook anno 2018 nog op automatische piloot goeie songs aan elkaar te kunnen rijgen. No-nonsense, nooit te lang maar altijd met diepgang. Vooral ‘Stuck in the changer’ is indrukwekkend en moet een van de beste nummers zijn die het duo ooit maakte. Een even simpele als geniale gitaarriff dient als lont die verleidelijk danst richting een kruitvat aan emoties – ja, je zou het emo kunnen noemen. No Age op z’n best.

De euforie die het openingstrio door onze aders doet stromen, zindert helaas niet erg lang na. Met ‘Send me’ trachten Randall en Spunt het songschrijven vanuit een complexere hoek te belichten, maar de moeite die ze besteden aan feeërieke achtergrondgeluidjes hadden ze beter geïnvesteerd in een interessant refrein. Het irritant hyperactieve ‘Tidal’ schippert dan weer ongemakkelijk tussen A Place to Bury Strangers en The Hives, en ‘Popper’ neigt zowaar naar de stadionrock van Kasabian. Blijf toch gewoon in jullie vertrouwde smell scene, jongens.

Naar het einde toe wordt er wél op succesvolle wijze buiten de eigen comfort zone getreden. De titelsong is een verrassende lap knappe ambient – die misschien iets te lang duurt om zo in het midden van de plaat op te duiken – en ook tijdens ‘Squashed’ wordt er op boeiende wijze electronica geïntegreerd in uitgesponnen, repetitieve songstructuren. Het indrukwekkende ‘Third grade rave’ biedt ruimte voor vernuftig gitaarexperiment, net als overweldigende afsluiter ‘Primitive plus’ dat doet voor soundscapes en beats. Wat een contrast met het inspiratieloze midden van de plaat.

Er staan slechte nummers op ‘Snares like a haircut’, maar vooral heel erg goeie. Het gekende recept – als vanouds rocken – slaat nog steeds aan, al worden er ook nieuwe horizonten verkend. Dat is niet elke keer een succes, waardoor de plaat een beetje aan glans verliest, maar over het algemeen is No Age’s nieuwste worp een interessant luisterstuk. Halve ster extra voor de prachtige hoes.

No Age speelt op 24 maart in de Beursschouwburg in Brussel en op 5 april in Het Bos in Antwerpen.