De veroveringstocht van gitaarspelende vrouwen in indie-land lijkt onstopbaar. Met ‘Three futures’ levert ook TORRES dit jaar haar bijdrage, en bevestigt ze haar status als een van de meest vindingrijke en originele artiesten van haar generatie.

‘Three Futures’ is ondertussen al de derde plaat van TORRES, het solo-project van de Amerikaanse artieste Mackenzie Scott. Voorganger ‘Sprinter’ uit 2015 zorgde voor een eerste doorbraak naar een breder publiek. Haar krachtige stem staat nog steeds centraal en doet soms denken aan een vrouwelijke Thom Yorke. In combinatie met de experimentele gitaarstijl, verschillende elektronische snufjes en het gebruik van allerlei effecten zou de Radiohead-vergelijking helemaal af kunnen zijn. Alleen heeft TORRES een eigen distinctief geluid dat op ‘Three futures’ nog beter wordt uitgewerkt.

Opvallend is hoe sterk de plaat in haar geheel is. Het meeslepende titelnummer en het aanzwellende ‘Bad baby pie’ blijven extra bij, en net voor het einde word je nog eens extra beloond met ‘Concrete ganesha’. Dat stevige, aan noiserock schatplichtige nummer is zonder twijfel een van de hoogtepunten, waarna het bijna sacrale ‘To be given a body’ het album laat uitdoven.

Op die manier doet ‘Three futures’ wat denken aan een woelige droom. Rust en onrust worden gecreëerd met verschillende instrumenten, waarbij haar atypische gitaarspel met kleurrijke synthesizers en spaarzame drumcomputers. Sommige fragmenten zouden zelfs niet misstaan in een hedendaagse museale context. Ze neemt vaak lustig de tijd om muzikale fragmenten uit te laten groeien tot een nieuw geheel, en verveelt daarbij op geen enkel moment. Soms repetitief, dan weer onvoorspelbaar: TORRES houd je aandacht de hele rit vast.

TORRES verweeft overtuigend virtuoos gitaarspel met sterk songschrijfwerk. In combinatie met de engelenstem van Mackenzie Scott maakt dat van ‘Three Futures’ een prachtige plaat van een aanstormend talent.

TORRES speelt op 18 november in de Botanique (info & tickets).