Straks gaat Dour Festival weer van start en ook dit jaar weer zal je van Indiestyle de meest volledige verslaggeving krijgen. We beginnen alvast met een lijstje van dertien aanraders – naar goede gewoonte niet de headliners maar wel iets kleinere namen die je misschien nog niet kent.
Vergeet niet dat we een cadeaupakket van Dour Festival weggeven. Hier lees je daar alles over. Volg ons de komende dagen op Instagram voor liveverslag.
Blanck Mass
Ik zag Blanck Mass dit voorjaar tijdens Rewire en More Music! en werd twee keer omver geblazen door de pletwals van de Fuck Buttons-producer. Verder ook opvallend (en ik citeer mezelf even): “de uitgebalanceerde sound die eigenlijk achter al het kabaal en de beeldenstorm schuilt, de weirde maar werkende vermenging van meer avant-gardistisch lawaai en toegankelijkere ideeën, en de momenten van schoonheid en liefde die daarbij naar boven kwamen.” (Thomas)
Bruxelles Arrive
Wie niet onder een steen leeft, weet ondertussen al dat er heel wat broeit in Brussel. Zowat de hele hiphopscene staat apart geprogrammeerd, maar Bruxelles Arrive belooft een spektakel te worden, waarbij iedereen die ook maar iets te maken heeft met deze generatie rappers op het podium gevraagd zal worden. Een show die niet te missen is. (Daan)
Lomepal
Last-minute toegevoegd aan de affiche, maar daarom niet minder interessant: de Franse rapper Lomepal, die al samenwerkte met Roméo en Caballero. Deze jongen onderscheidt zich op zijn pas verschenen debuutalbum met poppy hiphop die blaakt van ambitie en meestal zijn grote dromen ook weet waar te maken. Nummers als ‘Yeux disent’ zijn eerlijk en introspectief, maar eveneens kleurrijk en aanstekelijk.
Hunee
De naar Amsterdam uitgeweken Hunee is ondertussen een household name bij de fijnproevers van onverwachte house, Afrikaanse beats en obscure disco. Geen standaard four to the floor ritmes dus, maar dansmuziek in de stijl van Rush Hour en Dekmantel. Net zoals zijn maatje Antal (op donderdag) een ideale boeking voor het nachtprogramma van La Petite Maison. (Daan)
Palmistry
Trouwe Indiestyle-lezers moeten we ondertussen Palmistry niet meer voorstellen. Benji Keating stond vorig jaar met z’n debuutalbum nog in onze eindejaarslijst en de afgelopen jaren staken we ons lof voor de minimal dancehall-artist niet onder stoelen of banken. Toen ik de Brit een paar jaar geleden zag, stond zijn liveshow nog niet echt op punt. Met het lekker bouncende ‘PAGAN’ op zak (denk blanke, tedere dancehall geproducet door Lorenzo Senni en SOPHIE) verdient hij zeker een herkansing. (Thomas)
Jonwayne
Wie bij de passage van Jonwayne in de Vooruit was, weet dat de bebaarde rapper/poëet niet meer dan een microfoon en een sampler nodig heeft om een ijzersterke show neer te zetten. In een relatief intieme setting kregen we een show die even komisch als tragisch was. Hoe dit zich zal vertalen naar de veel grotere Boombox valt nog te bezien, maar met het uitstekende ‘Rap album two’ onder de arm zal dat wel goedkomen. (Daan)
Sevdaliza
Dit jaar bracht de Iraans-Nederlandse alt-r&b-artieste Sevdaliza haar debuut ‘ISON’ uit, een internationaal geprezen meesterwerkje dat voor een eerste album onwaarschijnlijk sterk en ambitieus in mekaar zit. De Rotterdamse artieste heeft doorheen de jaren een pure sound gevonden, die ze combineert met sterke, progressieve producties, een uitgesproken esthetiek en vooral een durf die bij andere artiesten te vaak ontbreekt. (Thomas)
Yussef Kamaal
Traditioneel is zaterdag Leftodag op Dour. Henry Wu, aka Kamaal Williams, past perfect binnen de mix van stijlen waarvoor Lefto bekend staat. De groep brengt jazz met invloeden van funk, hiphop en al wat leeft in hun homebase Londen. Dat de verwachtingen voor deze show hooggespannen zijn, is een understatement van jewelste. (Daan)
Jessie Reyez
Dour staat erom bekend zo’n festival te zijn waarop je wel eens de grote artiesten van morgen kan mislopen. Mogelijk is de Canadese r&b-artieste Jessie Reyez wel zo’n naam. Ze werkte al samen met onder meer Chance The Rapper en Skrillex, en heeft met ‘Figures’ ook een viraal internethitje te pakken. Haar muziek voelt fris en ongedwongen, terwijl haar stem alle aandacht vraagt met haar pure emotie. (Thomas)
Karenn
Karenn is het live project van de gevierde technoproducers Blawan en Pariah. Onder deze naam improviseert het duo met een hardware-only setup. Geen enkele set is hetzelfde, maar je kan je wel verwachten aan een rauw en industriële avond dansen. (Daan)
Alex Cameron
Een fenomeen, dat is de Australische underground pop-jongen Alex Cameron. Met zijn naar Ariel Pink refererende synthliedjes breidt hij op een organische en verdiende muziek zijn publiek beetje bij beetje uit. Live maakt de excentrieke singer-songwriter de hoge verwachtingen alleen maar waar. Sigi schreef na Camerons optreden in Botanique: “Zijn tragikomische songteksten, verhalen in hun eigen recht, pasten perfect bij de half-ontroerende, halfgare muziek.” (Thomas)
Nao
Dit jaar heeft Dour wel een paar r&b-artiesten gestrikt die het checken waard zijn. Naast Sevdaliza en Jessie Reyez, staat ook Nao in onze planning. Vorig jaar bracht de Britse haar debuutalbum uit, daarop combineerde ze stijlvol haar jazzachtergrond en soulvolle vocals met meer elektronische producties à la Jai Paul. Live staat de muzikante erom bekend zich altijd 100% te geven, waardoor haar r&b nog wat warmer en opzwepender aanvoelt. (Thomas)
Agar Agar
Op Dour kom je in aanraking met de hipste exportproducten van de bloeiende Franse scene. Agar Agar is er één van en is verplicht luistervoer voor fans van Chromatics en alle andere output van Italians Do It Better. Martijn zag ze op Les Nuits Botanique en schreef: “De machinale kickdrums van ‘You’re high’, vergezeld van wat spoken word-uitspattingen van zangeres Clare Cappagli en de melodieuze, zweverige synthesizerpartijen van Armand Bultheel toverden de redelijk bevolkte Chapiteau om tot een hippe club.” (Thomas)
Foto van Romain S. Donadio