Zo’n twee jaar geleden kwamen Harmony Tividad en Cleo Tucker als Girlpool naar buiten met hun debuut ‘Before the world was big’. Dat debuut kon – terecht – op opvallend positieve reacties rekenen. Zoals de titel al een beetje verraadde, hoorden we toen een verzameling nostalgische en simpele, doch aanstekelijke indieliedjes. Slechts gewapend met twee gitaren en hun karakterstemmen bezongen ze allerlei angsten en frustraties die opgroeien hen bezorgde. Tijdens het onstuimige uitroepen van zinnetjes als “Do you feel restless when you realize you’re alive?” (uit ‘Chinatown’) was hun ingetogen kracht op z’n sterkst. Hoe ze bewust zichzelf door middel van een sobere instrumentatie een beperking oplegden en deze dan vervolgens ook nog helemaal naar hun hand zetten, was op zijn minst bewonderenswaardig te noemen.

Nu is er dus opvolger ‘Powerplant’. Vooruitgeschoven single en tevens opener van het album ‘123’ bezorgde ons al een kleine hartaanval. Het nummer opent met gekende klassieke gitaargetokkel maar wordt al snel vergezeld door een onverwacht stel drums. Klinkt misschien een beetje futiel of zelfs stom, maar die drums veranderen meteen iets wezenlijks aan Girlpool. Het eenvoudige maar uitgekiende geluid van weleer wordt aan de kant geschoven voor een voller en heftiger – al blijft dat nog heel erg relatief – geluid dat heel erg aansluit bij wat al heel wat andere indiegroepen op dit moment doen.

Er zitten echter nog steeds heel wat herkenbare elementen in het nieuwe album. Op een nummer als ‘Your heart’ fluistert het duo, zoals ze dat vroeger zouden doen, ons de tedere situatieschets “You stared at your feet today / I drove to you in April rains /Wished it was last Saturday / I still didn’t know you” toe. Desondanks is het duidelijk dat Tividad en Tucker resoluut voor iets nieuws hebben gekozen. Op een nummer als ‘Corner store’ raken hun stemmen, vroeger steevast hun centraal instrument, zelfs op de achtergrond door het overweldigende gitaar- en drumgeweld.

Na enkele luisterbeurten blijven we helaas even nostalgisch naar de oude Girlpool. Op enkele hoogtepunten na (voornamelijk ‘Fast dust’ en ‘Your heart’) is ‘Powerplant’ een beetje een treurige bedoeling. Er blijven maar weinig deuntjes of zinnetjes hangen en in plaats van de nummers opnieuw te willen beluisteren voelen we nu vooral de neiging om ze door te spoelen tot wanneer er eens iets spannends gebeurt. Het is eigenlijk vooral dat broze karakter dat ons vroeger zo moeiteloos overstag deed gaan, dat we nu missen. Die imperfecte DIY-aanpak heeft plaatsgemaakt voor een meer gepolijst geheel, wat betreurenswaardig genoeg ten koste gaat van heel wat scherpe randjes.

Enerzijds valt hun durf voor hernieuwing en het aanreiken van nieuwe elementen zeker aan te moedigen, maar het is wat wrang als die hernieuwing er juist voor zorgt dat het duo plots erg doorsnee gaat klinken. Niet dat ze op ‘Before the world was big’ met iets wereldschokkends afkwamen, maar ze wisten zich toen wel van andere leden van de indierockscene te differentiëren. Iets dat nu veel minder het geval is. Al is het de vraag nog maar hoe we zouden hebben gereageerd als ze nogmaals met een soortgelijk album op de proppen zouden zijn gekomen. Een ding lijkt zeker, dit was niet de juiste oplossing.

Girlpool speelt op 11 september in de Botanique (info & tickets).