Iedereen vraagt zich wel eens af of bepaalde onaangename gebeurtenissen achteraf gezien te vermijden waren. De vier Nederlanders van Automatic Sam zijn geen uitzondering. Op ‘ARCS’ hebben ze er zelfs een centraal thema van gemaakt: hebben we invloed op hetgeen dat rondom ons gebeurt, of is alles op een of andere manier al voorbestemd? Dat ze dat doen met veel gitaargeweld maakt dat ze allerminst als een les levensbeschouwing klinken.

Automatic Sam is in België vooralsnog een nobele bekende, al kan daar met deze plaat wel stilaan verandering in komen. De onstuimige gitaren plus de rauwe stem van Pieter Holkenborg vormen het visitekaartje van de band, ondersteund door een massieve ritmesectie bestaande uit een ronkende bas en voortstuwende drums. Het viertal uit Nijmegen heeft oor voor melodie, maar durft bij momenten ook atonaal klinken om venijnig uit de hoek komen – rockmuziek zoals we die graag hebben.

‘Ukiyo’ en ‘Storm coming’ zijn uitermate straffe openers. Zo straf zelfs dat ze het moeilijk hebben om dat niveau op de rest van de plaat te halen. al doen single ‘Tarantula’ en het instrumentale ‘Parnassia’ nobele pogingen. Het ene moment lijkt de groep af te stevenen op een stoner-geluid, wat later neigen ze wat meer naar postpunk op ‘This is not a holiday’. Bij elke luisterbeurt geven andere details zich bloot, mede door de gruizige productie. Die schakeringen zorgen ervoor dat de nummers aan een razendsnel tempo voorbij snellen.

Hoewel ‘ARCS’ vooral bestaat uit testosteron-rock weet de band ook sfeer te scheppen in de vorm van trippy rustpunten zoals ‘June’. Slechte songs kunnen we nagenoeg niet bespeuren, al is niet elk nummer een winnaar: ‘City lights’ voelt nogal triviaal aan en ‘Against the clock’ mist wat richting ondanks de beloftevolle strofes. De imponerende titeltrack zorgt gelukkig voor een gepast einde en met ‘So long in e-minor’ krijgen we nog anderhalve minuut bezinningstijd om die klap in ons gezicht te verwerken. Automatic Sam mag dan niet de meest originele band zijn die het genre heeft voorgebracht, ze compenseren dat met veel goesting en intensiteit.

‘ARCS’ is zonder twijfel een betere plaat geworden dan voorganger ‘Sonic whip’. Vooral op productioneel vlak zetten de Nederlanders enkele stappen vooruit met meer stootkracht als gevolg. De gebalde songs razen voorbij, zonder ergens een genre-muur te slopen. We houden ze in de gaten.

Album verdeeld door Goomah Music.