Sinds het overlijden van zangeres Trish Keenan in 2011 is er jammer genoeg geen Broadcast meer. De naam Children of Alice is dan ook naar eigen zeggen gekozen als hulde aan Keenan, voor wie Alice in Wonderland een van haar grootste inspiratiebronnen was. De groep bestaat uit ex-bandleden James Cargill en Roj Stevens en Julian House van The Focus Group. Terwijl Broadcast nog muziek maakte die je zou kunnen definiëren als pop (met strofes en refreinen) kun je Children of Alice eerder musique concrète, collagekunst of soundscapes noemen.

Het trio doet bij momenten denken aan de meer experimentele Animal Collective, die een soort van kinderlijke ruwheid en wilde vrijheid van associatie gemeen hebben. Ze leunen eveneens aan bij Prefuse 73, al is de samenhang op ‘Children of alice’ soms ver te zoeken. Uit wat klinkt als een lange jam met geïmproviseerde samples ontspringen er soms melodieën die in een oogwenk weer wegvallen. Je wordt zo wel naar een andere wereld gebracht. Het ene moment wandel je door een ouderwetse speelgoedwinkel waarin elk stuk speelgoed zijn eigen geluid maakt als je er voorbij gaat. Het andere moment duik je onder water: je hoort bubbels open spatten en in de verte hoor je de lokroep van een zoete, golvende stem. Daarna vertrekt de volgende trein, die een stoet van dansende dieren voorbij raast.

Je wordt eigenlijk uitgedaagd om opnieuw te luisteren alsof je nog nooit eerder muziek gehoord hebt. Terwijl sommige geluiden je aandacht trekken, verdwijnen andere in de wirwar. Ten slotte moet je vooral je verbeelding gebruiken om aan het einde van de tunnel te geraken.

Vergeet niet te zeggen dat er hier geen-
Vergeten hoe het was om-
Koekoek.

Album verdeeld door WARP.