Hun speelse manier om diepe, waarachtige gevoelens om te zetten in vaak even bizarre als briljante tunes en zanglijnen, hun connectie met mysterieuze krachten from outer space en hun verbluffend bombastische liveshows: dat zijn de kenmerken van de kleurrijke, psychedelische fantasiewereld die Wayne Coyne, Michael Ivins en co de afgelopen 34 jaar hebben gecreëerd. Ook in 2017 blijven The Flaming Lips hun grenzeloze vindingrijkheid in een uiteenlopend jasje van triphopritmes, future funk-beats en krautrock gieten, deze keer in de vorm van ‘Oczy mlody’.
Als we goeie ouwe Wayne mogen geloven, ging de band zijn inspiratie voor dit album onder meer bij A$AP Rocky en wijlen Syd Barrett halen. Divers, da’s het minste wat je van die referenties kan zeggen, maar daarom niet minder accuraat. De inleidende titeltrack heeft daarenboven wat weg van Clams Casino, al gaat de prettig gestoorde eigenheid van The Flaming Lips geen enkel moment verloren.
‘How??’ werd al een aantal maanden geleden gelost en dat bleek een goede keuze te zijn. Het is een ingewikkelde, hypnotiserende chillwave-ballad. Niet ingewikkeld in de negatieve zin, maar wel in die zin dat je het meerdere keren dient te beluisteren voor de boomende bas en bijhorende beats hun volledige uitwerking op je hebben. “Legalize it, every drug, right now”, zingt Wayne terwijl je beseft dat ze de legalisatie alvast niet afwachten.
Na het lekker psychedelische electropotje ’There should be unicorns’ volgt er een dipje met ‘Sunrise (eyes of the young)’, waar de hoeveelheid aan Gregoriaanse keelzangen tijdens de bridges voor een chaotische tegendraadsheid zorgt die een stuk langer duurt dan ons lief is en ook ‘Nidgy nie (never no)’ bestaat uit een opeenvolging van suffe melodieën en eentonige drumritmes. De Ennio Morricone-achtige westerngitaar en strijkers van de futuristische ambient-song ‘Galaxy i sink’ zorgen daarna wel voor een heerlijk openbarende heropleving.
We zijn ondertussen drie kwart album ver en de complexe synth-constellaties blijven ons om de oren vliegen. Waar we nu echter meer dan ooit naar verlangen, is zo’n vuile, catchy basgitaarriff, kenmerkend voor die oude Flaming Lips-nummers die rechtstreeks op hun doel afgaan – denk aan een ‘She don’t use jelly’, ‘Worm mountain’ of ‘The yeah yeah yeah song’.
Dat gedeelte van de catchy basgitaarriff blijft helaas uit. Wat het rechttoe rechtaan lied betreft, hebben we meer geluk: net wanneer je denkt dat het er niet meer van gaat komen, is daar toch ‘The castle’ om aan de verzameling ‘The Flaming Lips-songs die rechtstreeks op hun doel afgaan’ toe te voegen, al ligt het nummer qua sfeer wel meer in het verlengde van een ‘Yoshimi battles the pink robots part 1’. Geen overbodige moeilijkdoenerij dit keer, wel tedere, melancholische zanglijnen en sprankelende synth-geluidjes om de ‘Yoshimi’-magie helemaal te bewerkstelligen.
Dat Miley Cyrus erbij werd gehaald tijdens het afsluitend duet ‘We a family’ valt niet meer verrassend te noemen gezien de gezamenlijke projecten van de afgelopen jaren, maar als het dan toch een verrassing zou heten, is het zonder twijfel een aangename. Ondanks haar nogal omstreden karakter past het voormalig Disney Channel-gezicht wel in het plaatje van de speelse, spacey fantasiewereld op deze ‘Oczy mlody’ en van The Flaming Lips tout court. Of het nu haar stem is, de luchtige synths, dan wel de futuristische kerstsfeer die ‘We a family’ oproept, het behoort alleszins tot de meest beklijvende nummers van de plaat, samen met ‘The castle’ en ‘How??’.
Met tracktitels als ‘One night while hunting for faeries and witches and wizards to kill’ en ‘Listening to the frogs with demon eyes’ bewijzen Wayne Coyne en co dat hun onbeperkte voorstellingsvermogen anno 2017 niets is verminderd en ook over het vermogen om ontroerende songs te schrijven, blijkt de band nog steeds te beschikken. Maar ze moeten het dan wel willen. The Flaming Lips prefereren op ‘Oczy Mlody’ zijn eigen, tegendraadse ding te doen. Zoals meestal dus: daarom houden we zo van deze band.
Album verdeeld door PIAS.
3 februari komt The Flaming Lips zijn nieuwe album voorstellen in een uitverkochte Roma in Antwerpen.
