Je kon de afgelopen jaren moeilijk om Flume heen. Met zijn titelloze debuut gaf hij de tussen pure underground en mainstream schommelende elektronica een nieuwe impuls. De Australische posterboy van de future bass-scene liet ons uiteindelijk vier jaar wachten op een tweede album, en desondanks werd in de tussentijd zijn muziek overal (soms op het randje van overdadig) gespeeld. De hamvraag was natuurlijk of ‘Skin’ een doorslagje zou worden van ‘Flume’ of dat de producer een andere richting zou inslaan. (Spoiler: het antwoord ligt in het midden).

Zijn katapultering naar sterrendom is merkbaar op ‘Skin’. Het is duidelijk dat met een groter budget gewerkt is, waardoor interessante samenwerkingen tot stand zijn gekomen. Daarbij valt op dat Flume vooral binnen zijn eigen genenpoel vist. Jonge rappers zoals Vic Mensa, Vince Staples en Allan Kingdom staan naast hippe popprinsesjes als AlunaGeorge en Tove Lo. Het zijn vooral de songs met de vrouwelijke gasten die mikken op het grote radiosucces. ‘Never be like you’ heeft zijn opdracht al vervuld, en ‘Say it’ lijkt hetzelfde pad in te slaan. Het zorgt voor een fris geluid op de fm-golven, al zijn deze nummers voor de meerwaardezoeker waarschijnlijk net iets te gelikt. Een nummer als ‘Skin’ gaat daarentegen nooit dezelfde populariteit kennen, maar is wel één van de hoogtepunten van het album. Misschien kan het te makkelijk weggezet worden als een experiment, al doet die pulserende electronica in combinatie met brute, onregelmatige bassen wel afvragen hoe een Flume met minder commercieel succes zou klinken. Er is ook plaats voor een nieuwe richting, zonder teveel van zijn doelgroep te vervreemden. In het verleden flirtte hij al eens met hiphop, maar nu wordt toch meer die kaart getrokken. ‘Smoke & retribution’ laat een ontketende Vince Staples horen, die bewijst dat hij ook drukkere beats met gemak naar zijn hand kan zetten. Allan Kingdom en Raekwon krijgen dan weer een donkerdere instrumental voorgeschoteld, die op maat lijkt gesneden van de unieke rapstijl van Allan Kingdom.

Het probleem met ‘Flume’ was dat het debuut een slachtoffer werd van zijn eigen succes. De Australiër had dat gelukkig zelf door, en nam zijn tijd om te schaven aan ‘Skin’. Uiteindelijk wordt een beetje van beide walletjes gegeten. Hits zijn nog altijd verzekerd, al is er genoeg variatie om het publiek te verrassen. In tegenstelling tot de broertjes van Disclosure, heeft Flume maar al te goed begrepen hoe je zo’n moeilijke tweede met succes tot stand laat komen.

Album verdeeld door [PIAS], Flume speelt op 5 november in Vorst Nationaal.