Jackson Scott maakt al enige jaren furore als op de Syd Barrett leest geschoeide singer-songwriter. Voor zijn kersvers opgestarte en Calypso genaamde groepsproject met Samantha Richman en Sheets Tucker is het dan ook de sterk psychedelische inslag die het geheel samen houdt. Dit uit zich ondermeer in dromerige vocalen, zwalpende tempowisselingen en wat lome drums.
Hoewel het slechts om een ep gaat, weet ‘Oracle’ immers op andere vlakken vele kanten op te stuiteren wat het experimenteel aandoende karakter van het album uiteraard allerminst in de weg staat. Zo wordt, na een relatief korte ambientintro, het aan een pulserende postpunk-baslijn opgehangen ‘Velvet void’ laconiek naast de broeierige psychrock van ‘Diablo grins’ geplaatst, en komen we verder nog het op een energieke grungeriff gestoelde ‘Isn’t now’ en de naar postrock neigende afsluiter ‘Dichotomy’ tegen, zonder dat de flow van de plaat ergens gebroken wordt. Zelfs niet wanneer zowat halverwege de instrumentale jam ‘Psychoactive basement session #1’ zijn titel gedurende tien minuten alle eer aan doet.
Gedragen door een warme sound en een aanstekelijke groove komt Calypso op ‘Oracle’ ondanks de roeswekkende zweverigheid behoorlijk catchy voor de dag. Neem daar nog bij dat deze ep een enorme spontaniteit en vrijheid van muziekbeleving uitstraalt, en we spreken van een debuut dat er zeker mag wezen.
Album verdeeld door Atelier Ciseaux
