Met acht zijn ze, de zogenaamde singles aangaande opgroeien in het rurale Meetjesland die Ping Pong Tactics onlangs op de wereld losliet. Qua lengte valt deze verzameling aanstekenlijke deuntjes daardoor wat magertjes uit, zeker gezien een aan een simpel motiefje opgehangen akoestisch-instrumentale uitloper het album afsluit, al mist de gepresenteerde flegmatieke indierock ook op andere vlakken wat body.
Een nummer als ‘Always’ mag dan al pretpunkerig aangejaagd worden terwijl pakweg ‘Maverick’ dan weer de grenzen van lo-fi pop opzoekt, en ook al vallen de drums soms eens weg in een break of duiken plots ondersteunende gitaren of backings op, neemt dit niet weg dat de hele plaat zich in eenzelfde lijzige idioom bevindt waarbinnen muzikale geestesgenoten als bijvoorbeeld Pavement en Nemo indertijd wel een beweeglijkere dynamiek konden neerlegggen. Dat de zang niet altijd even toonvast klinkt hoeft verder niet per se een probleem te zijn, maar met de teksten die eerder neigen naar een bonte aaneenschakeling oneliners dan naar gefundeerde poëzie hebben we dan weer meer moeite.
Het rammelende simplisme zorgt langs de andere kant wel voor een grote herkenbaarheid en haast instant toegankelijkheid. Terwijl het van ons trouwens allemaal geen Weltschmerz und Leidenschaft hoeft te zijn, hebben we toch het gevoel dat de tongue in cheek gebrachte, laagdrempelige rock van Ping Pong Tactics grotendeels aan de kern van de zaak voorbij gaat.
Ping Pong Tactics live aan het werk zien kan binnenkort in Antwerpen (13.02, We Are Open, info & tickets)
Album verdeeld door Smoke&Dust
