Het lot lacht de Ierse Rosie Blair toe wanneer ze Michel Collet gitaar hoort spelen in de Berlijnse U-bahn. De twee delen een muzikale droom en een grote liefde voor dreampop-pioniers Cocteau Twins. Samen een band vormen is dan een logische, volgende stap en met de toevoeging van drummer Louis McGuire is Ballet School een feit. Het lot laat nog een keer van zich horen wanneer het trio mag tekenen bij Bella Union, het label van ex-Cocteau Twin Simon Raymonde. Na een goed ontvangen ep en enkele geslaagde passages in onze contreien is er nu het excellente debuut ‘The dew lasts an hour’.
Cocteau Twins blijken geen toevallige inspiratiebron, want zowat de volledige jaren 80 laten van zich horen op dit album. Toch verstaat Ballet School de kunst om dit oneindig gerecycleerde geluid opnieuw fris te doen klinken. Zo wordt de lichte pop van de vroege Madonna gekoppeld aan het gitaar- en drumwerk van The Cure. Van hun helden lenen ze dan weer het gevoel voor atmosfeer en het stemgeluid van Elizabeth Fraser. Toch doet zangeres Rosie er het hare mee door een stevige shot r&b toe te voegen. Luister bijvoorbeeld hoe haar stem elke noot innig lijkt te omhelzen in afsluiter ‘Crush (alternative)’.
Op hun best zijn de Berlijnse inwijkelingen wanneer alle popregisters opengetrokken worden. De single ‘Cherish’ klinkt ronduit euforisch en qua grootsheid moet het nummer niet onderdoen voor de synthpop van M83. Stilstaan is ook onmogelijk op het heerlijke ‘Heartbeat overdrive’ en het nummer ‘Yaoi’ zouden we maar wat graag meebrullen op een liveoptreden. De lat wordt hierdoor meteen erg hoog gelegd en na enkele luisterbeurten valt op hoe een prima popsong als ‘Pale saint’ plots haar titel waarmaakt en volledig verbleekt ten opzichte van de hoogtepunten. Ook wanneer de groep gas terugneemt verslapt de aandacht. Vooral ‘Jade’ en ‘Gray’ vormen nodige rustpunten, maar weten als individuele nummers weinig te boeien.
Het zijn schoonheidsfoutjes, die we graag met de mantel der liefde bedekken, want dat is precies hun kracht: Ballet School dwingt liefde af. “Love is the only lesson left to give”, zingt Rosie in ‘Cherish’ en dat mag je gerust beschouwen als een mission statement. Dan kan je cynisch reageren en “platitude!” schreeuwen, maar wij kiezen voor vlinders in de buik en vreugdesprongetjes.
Ballet School markeren in je agenda met een hartje errond kan vooralsnog niet, want de band heeft geen optredens gepland in België of Nederland.
Album verdeeld door PIAS
