James Yorkstons ‘The Cellardyke recording and wassailing society’ beschreven in één term: eerlijk. Het lijkt een vaag, weinigzeggend woord, maar er bestaat er geen dat meer toepasselijk is. Zestien nummers lang, samen goed voor één uur muziek, vertelt de Schot over universele thema’s als het leven, de dood en alles wat zich daartussen bevindt. Daar heeft hij geen overbodige franjes voor nodig: zijn stem, gitaar en begeleiding door enkele eenvoudige instrumenten volstaan.
Ook ‘intiem’ omschrijft deze langspeler prima. In een moeilijke periode, waarin de artiest onder meer zijn goede vriend en vaste bassist Doogie Paul verloor aan kanker, schreef Yorkston al zijn gevoelens van zich af. In ‘Broken wave (a blues for Doogie)’ wendt hij zich zelfs rechtstreeks tot zijn overleden kameraad: “I will remember you as a man full of love”, klinkt het hartverscheurend.
‘The Cellardyke recording…’ is overduidelijk het resultaat van enkele goede vriendschappen. Om de songs van een rijker geluid te voorzien, deed James bijna uitsluitend beroep op naaste kennissen; want tot wie anders richt je je als het even niet meezit in het leven? De bekendste verschijningen zijn producer Alexis Taylor (je kent hem van Hot Chip) en streekgenoot KT Tunstall (je kent haar van die woohoo’s in haar ‘Black horse and the cherry tree’).
De liedjes zijn, ondanks behoorlijk mistroostige thema’s, toch positief en hartverwarmend. Yorkston vertelt wat hij heeft moeten doorstaan, maar geeft ook goede raad mee: “please do not fall in the same traps as I”, gaat het op ‘Fellow man’. ‘Great ghosts’, een duet met Tunstall, heeft dan weer dat speelse dat we ook bij de zusjes van First Aid Kit terugvinden.
Valt er dan geen enkel negatief woord te vertellen over ‘The Cellardyke recording…’? Jammer genoeg wel. Hoe mooi en intiem het album ook is, zestien nummers blijkt toch nét iets te lang om ons in de ban te houden tot de allerlaatste minuten.
Album verdeeld door V2
