Archive is één van die bands die ooit het label triphop opgeplakt kregen. De spil wordt vanaf 1993 gevormd door Darius Keeler en Danny Griffiths. Deze Londenaren hebben met continu wisselende bezettingen een koppig en grillig parcours afgelegd sinds die beginjaren in het spoor van Tricky en Portishead. Ondertussen zijn ze aan hun negende studio-album toe. Opnieuw besloot de groep om er een absoluut eigenzinnige draai aan te geven. Wanneer we na de eerste luisterbeurt van ‘Axiom’ enkele kernwoorden opschrijven, komen begrippen zoals theatraal, filmisch en duister naar boven. Dat blijkt niet zo ver naast de kwestie want het muziekstuk maakte onlangs zijn debuut als kortfilm op het alternatieve Sundance festival.
Nu is filmmuziek een raar beestje dat zich eigenlijk niet zo gemakkelijk op plaat laat vangen. De meest bekende composities bestaan bij de gratie van een iconisch thema dat in het collectieve geheugen genesteld zit. Iedereen kan wel de begintune van ‘The Pink Panther’, ‘Mission Impossible’, ‘James Bond’ of ‘Star Wars’ meeneurieën. Heel af en toe, zoals bij een ‘8 Mile’ van Eminem of ‘Purple Rain’ van Prince is de lp succesvoller, lees beter, dan de film zelf. Een echt goede soundtrack stelt zich echter ten dienste van het beeld en ambieert niet op eigen benen te staan. Aan die oefening hadden Keeler en Griffiths zich in 2003 al gewaagd met het componeren van de muziek bij de verfilming van de racestrip ‘Michel Vaillant’. Maar deze keer wou de groep zelf een stap verder gaan.
Het eigengereide Archive heeft altijd de naam gehad van heel suggestieve songs te maken die er om roepen verfilmd te worden. Met dat idee in het hoofd besloten ze voor hun nieuwe album samen te werken met het Spaanse collectief NYSU om meteen beelden te laten schieten bij hun nieuwe opus. Het eindresultaat hebben we nog niet gezien dus we kunnen niet oordelen of dat het enkel sfeerbeelden zijn of dat er ook een uitgewerkte plot aan te pas komt. Op basis van de trailer op de website van de band kan je je wel een idee vormen van de eerdere duistere en ontheemde insteek die de film heeft.
Opener ’Distored Angels’ vormt in dat op zicht meteen ook het beste wat het scenario te bieden heeft. De zanglijn geeft het nummer iets spookachtigs en roept suggesties op van vernielde bossen na de apocalyps waar de eenzaamheid heerst. Die sfeer loopt door in het tien minuten uitgesponnen ‘Axiom’ dat ondanks zijn lengte de nodige spanningsboog onderhoudt. Vervolgens struikelt ‘Baptism’ bijna over zijn repetitieve refrein en wat later schuurt ‘Shiver’ na meer dan zeven minuten gevaarlijk dicht tegen de langdradigheid. Het geheel heeft een onaardse, duistere ondertoon en dat maakt het toch niet alledaags.
‘Axiom’ is ongetwijfeld Archives meest ambiteuze project maar voor ons valt de plaat uiteindelijk wat magertjes uit zonder beeld. De trip overspoelt ons en kan ons zelfs meesleuren. Tegelijkertijd missen we die andere kant van de medaille, de hop, dat tikkeltje spanning dat het geheel echt boeiend maakt. Maar misschien zit het bloedstollende net in de scenes waar de muziek zich ten dienste van stelt.
Voorlopig heeft de band geen optredens of screenings van de film gepland in België of Nederland.
Album verdeeld door PIAS
