Zowat midden tussen Monterey (1967), dat algemeen aanzien wordt als het eerste grote rockfestival ooit, en het iconische Woodstock (1969) tekende Jimi Hendrix ook nog eens present voor het Miami Pop Festival. Terwijl hij voor eerstgenoemd concert als één tussen de velen nog vol twijfels omtrent ontvangst en publieksreacties vanuit Londen terugkeerde naar de Verenigde Staten, was hij op schier een jaar tijd uitgegroeid tot een wereldvermaarde superster, waardoor hij in Miami als absolute publiekstrekker en headliner geprogrammeerd stond.
Het uitbrengen van een liveregistratie van dit optreden is voornamelijk interessant, omdat de bluesy roots van voor velen het grootste gitaargenie ooit hierop flink uit de verf komen. Na een periode van min of meer gebalde, groovy, psychedelische rock en voordat Hendrix’ performances met de regelmaat van de klok ontaardden in totally psyched en spaced out, experimenteel psychedelische improvisaties, krijgen we op dit album immers een ferme dosis geregeld erg snedige maar behoorlijk beheerst gebrachte blues te horen. Nochtans bestaat de set grotendeels uit nummers die op ‘Are you experienced’ terug te vinden zijn.
Exemplarisch voor deze aanpak is de downtempo versie van ‘Red house’, dat voor de gelegenheid maar liefst twaalf minuten lang wordt uitgesponnen met de meest virtuoze, idiosyncratische bluessolo’s. Waar de Hansson & Karlsson-cover ‘Tax free’ en het als jam aangekondigde ‘Hear my train coming’, dat een centrale plaats in de opbouw inneemt, helemaal in dezelfde lijn liggen, krijgen onder andere ook rockers als ‘Purple haze’ en ‘Foxey lady’ een iets blauwere feel mee. The Jimi Hendrix Experience trok trouwens rechtstreeks van de opnamestudio (waar ‘Electric ladyland’ werd ingeblikt) naar het festival, en nam daarbij sound engineer Eddie Kramer mee. Over de geluidsmix hoef je je dus alvast geen zorgen te maken.
Hoort deze uitgave essentieel thuis in iedere rechtgeaarde muziekliefhebbers platenkast? Zo cru zouden we het niet stellen, maar ze geeft wel een erg authentiek beeld van de legendarische Jimi Hendrix als nog steeds ongeëvenaard vooruitstrevende bluesgitarist. Dit zoveelste postume album vormt sowieso een mooie aanvulling op de in ’94 gereleasete compilatie ‘Blues’. Zoek je met andere woorden nog een geschikt kerstcadeau voor nonkel flower power, dan resten je slechts enige dagen om je met een afgetekend doel voor ogen in het koopgewoel te begeven. Wie weet laat hij je desgevallend tussen twee gangen door wel eens lurken aan zijn joint.
Album verdeeld door Sony Music
