Muziek is anno 2013 meer dan enkel plaatjes en singles. De overvloed aan muziek in talloze series en films is daar het ultieme bewijs van. Ook bij Žagar is dat het geval. Weinig mensen hebben reeds van het Hongaarse collectief gehoord, maar hun klanken hebben zich niettegenstaande al in heel wat televisiehuiskamers genesteld. Herhaaldelijk immers tunede een song een aflevering van de Amerikaanse CSI-serie. Het mondaine Miami of het kosmopolitische New York dan maar? Nee, Boedapest is de thuisbasis van deze eclectische en uiterst diverse band.

In Oost-Europa is het collectief, in tegenstelling tot bij ons, een waar begrip. Het kwintet, dat voor ‘Light Leaks’ reeds drie langspelers uitbracht, gaat op deze meest recente plaat als goudzoekers op zoek naar de bron van het licht. Met ‘Appelant Le Soleil’ doet het dat letterlijk en wordt meteen duidelijk dat de Hongaarse wonderboys hun moutarde wel eens bij het Franse Air durven halen. ‘Space Medusa’ klinkt tegelijk heel futuristisch en 21ste-eeuws, maar heeft ook ontegensprekelijk een sixtieskantje.

Het is vervolgens ‘Computer Define Love’ dat de link met Kraftwerk bijzonder stevig in de verf zet: de vervormde computerstemmen, de echo’s, het bijna plastische geluid van mixtapes en de typische robotsamples maken het onmogelijk om het verband met de Duitse pioniers niet te leggen. ‘Outsiders’ is dan weer een vreemd uitstapje dat ervoor zorgt dat de plaat eigenlijk nooit echt gaat vervelen, een aan Matisyahu refererende rap met een dub-reggae sound onder: het doet vermoeden dat ze heel wat fraais en verrassends in de voorraadkast hebben zitten.

Vijftien stuks is echter bijzonder veel, zeker als het gemiddelde nummer gemakkelijk boven de vier minuten uit klimt. De plaat in één ruk uitluisteren is er daardoor niet echt bij, iedere luisterbeurt is zo’n beetje een queeste naar nieuwe goud- en lichtvoorraden. ‘Mr. Lugosi’ brengt bijvoorbeeld opnieuw dubinvloeden die in combinatie met wat James Bond-aandoend gitaarspel best aanstekelijk klinken. Meteen wordt duidelijk waarom Žagar in series à la CSI met hun songs de dienst uitmaken.

Het is muziek die zeer duidelijk schatplichtig is aan Kraftwerk en pakweg Visage, maar ook Daft Punk kan als een meer hedendaagse peetvader worden gezien. De bij wijlen jazzy sound in combinatie met de psychose bevorderende elektrische tunes zorgen voor een bijzonder fraaie synthese die enorm dansbaar is. Mensen die de nieuwe van Daft Punk te weinig vernieuwend vinden, kunnen hun hart ophalen met het bijzonder veelzijdige ‘Light Leaks’. Of een song van de Hongaren straks een zomertune kan worden, valt te betwijfelen, daarvoor zijn de nummers net iets te abstract en complex. Op een ietwat Oostblokachtig aandoend undergroundfeestje zou Žagar echter zeker niet misstaan.

De band heeft voorlopig geen shows aangekondigd in België en Nederland. Meer info is te vinden op de website van Žagar.

Verdeeld door Bertus