In de zomer van 2007 speelden 4 jonge twintigers (Marcus Mumford, Country Winston, Ben Lovett en Ted Dwane) allemaal in verschillende bands in Londen. Hun gedeelde liefde voor country en folk bracht hen steeds samen en eind december was Mumford & Sons een feit.
Zoals het een echte live band betaamt bestond 2008 voor de groep vooral uit toeren. Na 3 EP’s (Mumford & Sons (2008), Love Your Ground (2008) en The Cave and the Open Sea (2009)) werden de Britten steeds bekender en besloten ze dat het tijd was voor een debuutalbum. Niemand minder dan Markus Dravs, die ook Arcade Fire’s Neon Bible, Björk’s Homogenic and The Maccabees’ Wall of Arms heeft geproduceerd, wou met Mumford & Sons werken. Hij nam hen mee naar de Eastcote studios, waar Arctic Monkeys, Laura Marling en Brian Eno hen voorafgingen. Hij wou vooral dat de groep zichzelf bleef en dat hoor je ook op het album.
Opener Sigh No More zet meteen de sfeer van de hele plaat. Een zeer melancholisch nummer dat je helemaal meevoert naar een andere wereld. Een wereld gedomineerd door de ontzettend mooie stem van Marcus Mumford en de met passie bespeelde intrumenten van de Sons. Het album wisselt af tussen zeer donkere nummers als Thistle & Weeds, ballades als White Blank Page en de vrolijkere nummers, waarvan Rolling Away Your Stone en The Cave perfecte voorbeelden zijn. De single Little Lion Man wordt nu al grijsgedraaid op Studio Brussel en is de perfecte meezinger voor de volgende festivalzomer. We zien een grote toekomst voor deze lads uit Londen.
Mumford & Sons live aan het werk zien kan op Crossing Border in Den Haag (21 oktober) en Antwerpen (22 oktober). Voor tickets en verdere info verwijzen we jullie graag naar de sites van de organisatie.