‘Blues is the teacher. Punk is the preacher.’ Met deze wijze woorden begint de biografie van The BellRays. ‘Black Lightning’ is ondertussen al hun veertiende langspeler en ze mag er wel wezen. Sinds 1991 combineert dit kwartet uit Californië rock en soul zonder echt op zoek te gaan naar nieuwe sounds, maar vooral gewoon om energie op te wekken en mensen aan het dansen te krijgen.

In essentie zijn The BellRays pure losgelaten garagerockers, met het verschil dat ze een soulzangeres hebben die de muziek dat tikkeltje gesofisticeerder maakt. Het merendeel van de plaat bestaat uit simpele riffs, geladen soul-kreten en korte, strakke gitaarsolo’s. Dit recept heeft wel geleid tot enkele aardige knallers als ‘On Top’, ‘Living A Lie’ en vooral titelsong ‘Black Lightning’. Je kan ze beschrijven als The Music meets Aretha Franklin of gewoon rock n’ roll with black balls.

De simpliciteit van hun muziek uit zich ook in de lyrics. Zo zou de tekst van ‘Everybody Get Up’ kunnen geschreven zijn door een 6-jarig kind op een speelplein: ‘Bring your mommy – bring your daddy – bring your whole family – let’s have a party – let’s have a good time – I can’t get enough’. Simpele teksten kunnen zeker geslaagd zijn, maar de lat ligt zodanig laag dat iedereen dit zou kunnen schrijven. Het heeft net een omgekeerd effect. Als iemand bovenvermelde zin live zingt, krijg je gewoon zin om even niet op te staan. Ook de ballads van The BellRays vinden we wat minder. De simpliciteit is er nog, maar de energie is zoek, net datgene wat de band kenmerkt. Wij zijn de mening toegedaan dat ze beter blijven doen wat ze het beste kunnen: garagerock.

Het doel van de band is energie opwekken. Met drievierde van ‘Black Lightning’ beschouwen we deze missie als volbracht.