De komende maanden zul je naast de gebruikelijke live reviews vanuit België en Nederland ook verslagen lezen van concerten in Londen, het muzikale centrum van Europa. Zo weet je de beste poppodia en zaaltjes te vinden als je zelf een keer die kant op gaat.
Op het programma vanavond een Canadese en een Amerikaanse band: Braids en The Antlers. De eerstgenoemde debuteert vandaag in Europa, na het uitbrengen van een goed ontvangen, titelloos debuut. De mannen en vrouwen van Braids leunen erg op de van te voren opgenomen tape die luid meedraait, maar weten vooral dankzij de krachtige vocalen van zangeres Raphaelle Standell-Preston toch een overtuigende set neer te zetten. De bandleden blijken trouwens allemaal over een goed stemgeluid te beschikken en hun samenzang doet in de verte denken aan Animal Collective of Dirty Projectors.
De act waar we echter allemaal voor gekomen zijn is uiteraard The Antlers. Twee jaar na de release van het gitzwarte ‘Hospice’, is de band terug met een beduidend optimistischere opvolger ‘Burst Apart’ die vanavond bijna integraal gespeeld wordt. Het openingsnummer ‘I Don’t Want Love’ is poppier dan we van The Antlers gewend zijn, maar klinkt helaas wat rommelig. Dat duurt gelukkig niet lang, want single ‘Parenthesis’ is pakkend en wordt strak gespeeld. En wat een stem heeft zanger Peter Silberman toch. Doordrenkt van emoties, perst hij de beladen teksten door z’n microfoon.
Hoogtepunt van het nieuwe werk is ‘Rolled Together’. De uithalen van Silberman in het nummer gaan door merg en been en het lange intermezzo brengt de zaal in hypnose. Pas bij de toegift worden we op ouder werk getrakteerd, single ‘Two’ wordt enthousiast door het Britse publiek onthaald.
The Antlers mag misschien hier en daar wat rammelig klinken, deze vier mannen bruisen van talent. De liedjes zijn theatraal en intiem tegelijk, meeslepend en bedwelmend. Ruim een uur weten Silberman en co ons op het spreekwoordelijke puntje van onze stoel te houden. ‘What a band!’, schreeuwt een fan tijdens een stil moment luidkeels vanuit het publiek. Daar sluiten we ons graag bij aan.
En de zaal?
Heaven is een club die zich in één van de gewelven onder het Charing Cross Station aan de Thames bevindt. Een prachtige oude zaal die doorgaans gebruikt wordt als discotheek. Daarnaast host Heaven regelmatig indieconcerten: de komende maanden onder andere These New Puritans, Tom Vek en Battles. De zaal is van middelgroot formaat, dus een ideale gelegenheid om groeiende acts nog net in een intieme setting te zien.