Al sinds een paar jaar is het discogeluid uit de jaren ’80 weer helemaal in. Talloze bandjes hebben de analoge synthesizers herontdekt en ook de galmende drums hebben een overweldigende herintrede gemaakt. Nu het nieuwe er wel een beetje af is, ligt het gevaar op de loer dat we eighties-verzadigd raken. Gelukkig weet producersduo Ford & Lopatin dat met debuutalbum ‘Channel Pressure’ nog even uit te stellen.

Één van de twee producers achter project Ford & Lopatin ken je misschien beter als Oneohtrix Point Never. Onder dat pseudoniem maakt deze Amerikaan graag stuurloze, psychedelische electronica. Daar is op ‘Channel Pressure’ in directe zin misschien niet veel van terug te horen, hoewel Oneothrix Point Never er vermoedelijk wel voor heeft gezorgd dat de liedjes een behoorlijk eigenzinnig geluid hebben. Ford & Lopatin flirt namelijk met de kitscherige muziek van de jaren ’80, maar weet dankzij grillige samples en tegendraadse harmonieën te voorkomen dat ‘Channel Pressure’ als een karikatuur klinkt.

Grofweg gezegd leunt het album op twee concepten. Enerzijds horen we catchy popliedjes als ‘Emergency Room’ en ‘Too Much MIDI’, anderzijds wordt de luisteraar regelmatig uitgedaagd en geprikkeld dankzij meer atmosferische en complexe nummers als bijvoorbeeld ‘Dead Jammer’. Het blijkt een goede combinatie te zijn die ons moeiteloos door de veertig minuten die ‘Channel Pressure’ telt heen loodst. Onderweg betrappen we Ford & Lopatin slechts op enkele missers. Een voorbeeld is de ballade ‘Break Inside’ die door overmatig gebruik van autotune elke vorm van emotie mist.

Knap werk dus van Ford & Lopatin. De Amerikaanse producers hebben ervoor gezorgd dat ‘Channel Pressure’ zowel een knipoog naar het verleden als een blik op de toekomst is. Daarmee slagen ze er uitmuntend in de succesformule van de synthesizermuziek opnieuw leven in te blazen. Over de houdbaarheid doen we voorlopig nog geen uitspraken, maar ‘Channel Pressure’ is in ieder geval de ideale plaat voor de naderende zomer.