De vierkoppige Leedse band Middleman doet op zich waarschijnlijk nergens een belletje rinkelen, maar toch klinkt hun album ‘Spinning Plates’ reeds na een eerste luisterbeurt vertrouwder dan verwacht. Al snel ondervinden we in de hyperkinetische rhymes van Middleman onoverkomelijke parallellen met die andere rappende Brit, Mike Skinner van The Streets.
Zanger Andy Craven-Griffiths scandeert zijn hymnes meedogenloos en houdt couplet na couplet een bloeddorstig tempo aan. Wij worden met de beat wakkerder en juichen wild stampend, hunkerend naar een bezoek aan onze contreien. Hoogtepunten als ‘It’s Not Over Yet’ en ‘Can’t Hold Me Down’ zijn de muzikale belichaming van ADHD, terwijl timidere songs als ‘One Hundred and Thirteen’ ons toelaten even wiegend weg te zakken.
De invloed van de eerder vermelde Streets kon niet sterker aanwezig zijn. Toch haalde Middleman de mosterd niet enkel bij Skinner. Craven-Griffiths spuwt zijn sonnetten spijkerhard en furieus terwijl wij adrenalinerush na rush non-stop genieten van de 10 kwieke songs die ‘Spinning Plates’ telt. Het nummer ‘Adrenaline’ heeft zijn naam duidelijk niet gestolen en lijkt tevens een perfect klinkend verzoeningscontract te tekenen tussen indie en dubstep.
Conclusie van al dit muzikale geweld? ‘Spinning Plates’ laat zich, mede dankzij de anarchistische refreinen, niet onopgemerkt afspelen en is zo een prachtig visitekaartje voor de heren van Middleman.
Middleman live zien kan eind 2011 in Haarlem (De Stad Als Podium, 10-11.09) en Heerlen (De Nieuwe Nor, 03.11)
Album verdeeld door Suburban