De drie broertjes Jarman zagen vorig jaar Johnny Marr (The Smiths) vertrekken, waardoor The Cribs teruggingen naar de line up van de eerste albums, en zo ook de sound. ‘In the Belly of the Brazen Bull’ is alweer de vijfde cd, met klinkende producers als Steve Albini en David Fridmann (Mercury Rev). Voor de opnames werd zelfs in de Abbey Road Studio gekampeerd.
‘In the Belly of the Brazen Bull’ dweept met de ruwe 90’s sound van Sonic Youth en Pavement: ongepolijst met een commercieel tintje, maar helaas zonder een drang naar experiment. De kracht van de songs is daarentegen volwaardiger dan die van voorganger ‘Ignore the Ignorant’. Hier en daar wat te gepolijst zoals op ‘Pure O’ of te monumentaal zoals op ‘Back to the Bolthole’, maar de combinatie van noise met depressieve lyrics smaakt heerlijk. Het voelt overgeproduced aan en wat meer durf had niet misstaan.
‘Jaded Youth’ durven we als anthem omschrijven: “and it’s time that you were told / the young people got too old”. The Cribs vinden de perfecte combinatie tussen intieme zalen en grote festivalweides. ‘I Should Have Helped’ neemt zelfs de akoestische gitaar op om zo de gevoelige snaar te raken. Een hevig contrast met het schreeuwerige gitaargeweld dat het volledige album overspoelt. Zo ook het geladen ‘Stalagmites’, opgefleurd met spoken word, dat het sober krachtig maakt.
Velen bestempelen The Cribs als een van de meest onderschatte Britse bands – wij waren voor zo’n uitspraken nooit te vinden. Tot ‘In the Belly of the Brazen Bull’ dan, hun beste van de vijf: volwassener, gewaagder en vooral geloofwaardiger.
Wie zich de speciale editie aanschaft krijgt er een dvd vol interviews bij.
Binnenkort kan je The Cribs bekijken in Hasselt (Pukkelpop, 18.08, info & tickets)
Album verdeeld door PIAS