Sinds hij in 1995 het platenlabel Fence oprichtte en zelf muziek begon op te nemen onder de naam King Creosote, heeft de Schotse singer-songwriter Kenny Anderson zelden stilgezeten. Elk jaar bracht de man wel enkele schijfjes met nieuw materiaal uit – de luxe van een artiest met eigen label – en hoewel niet allemaal even sterk, zitten er toch behoorlijk mooie dingen in die gigantische back catalogue. Vorig jaar dook Anderson de studio in voor een samenwerking met electronicaproducer en -muzikant Jon Hopkins. Het album – ‘Diamond Mine’ – bracht het beste in de Schot naar boven, en het duo werd terecht genomineerd voor de felbegeerde Mercury Prize.
Je zou denken dat Anderson dit zou zien als het moment bij uitstek om te bevestigen dat ‘Diamond Mine’ geen toevalstreffer was, maar dat hij nog een pak meer in huis heeft. Vreemd genoeg lijkt zijn nieuwe EP ‘I Learned From The Gaels’ niet bepaald die ambitie te hebben. ‘Diamond Mine’ was subtiel, minimalistisch en volgens sommigen zelfs pastoraal. ‘Double Underneath’, de opener van de EP, laat meteen een compleet ander geluid horen. Het is een opgewekte, niet bepaald indrukwekkende melodie met tongue-in-cheek lyrics.
Ook het folky ‘Single Cheep’ klinkt verbazingwekkend vrijblijvend en ongeïnspireerd voor de artiest die ons een jaar geleden nog tot tranen toe bewoog met zijn muziek. In de afsluiter ‘Little Man’ gaat het helemaal mis. De song start veelbelovend met scherp gitaarwerk, maar wanneer Alan Stewart aka Gummi Bako – een labelgenoot van Anderson – het merendeel van de zangpartijen voor zich neemt, worden we getrakteerd op een flinke dosis pubrock die pas na een zekere hoeveelheid alcohol aanslaat.
Gelukkig is er nog ‘Near Star Pole Star’. In het bloedmooie tweede nummer op de EP durft King Creosote wél de intimiteit aan te gaan die hij op ‘Diamond Mine’ met ons deelde. De backing vocals van HMS Ginafore – ook een collega bij Fence – en de kabbelende muziek vormen de perfecte setting om Andersons sterkste wapen – zijn eerlijke, glasheldere stem – in de verf te zetten.
Die ene uitschieter terzijde gelaten, kunnen we moeilijk stellen dat King Creosote de verwachtingen van zijn Mercury Prize nominatie heeft ingelost. Hopelijk weet hij zijn verbazingwekkende productiviteit weer op te pikken om gauw met beter materiaal op de proppen te komen – voordat hij momentum verliest.
Ep verdeeld door V2