Na de eerste single ‘Her Fantasy’ konden we niet wachten tot het verschijnen van het nieuwe album van Matthew Dear. Het laagje techno overspoeld door pop (denk aan Animal Collective) was bij de eerste luisterbeurt al meteen een schot in de roos. Het nummer is als een feest in de toekomst waarop allerlei buitenaardse figuren hand in hand dansen met de meest kleurrijke creaturen en onder leiding van een sjamaan in extase proberen te geraken. ‘Her Fantasy’ maakt een mens euforisch, maar heeft ook een bevreemdend effect. En eens je er van geproefd hebt, wil je alleen nog maar meer van dat.
Matthew Dear is met ‘Beams’ niet aan zijn proefstuk toe. Het is alweer zijn vijfde plaat en tevens de opvolger van het alom geprezen ‘Black City’. Waar zijn eerste worp pure minimale techno was, is hij steeds meer pop gaan omarmen, met het nieuwe album als voorlopig orgelpunt. En dat vinden wij zeker niet erg. Het geeft Dear zijn muziek een nieuwe dimensie en maakt van de man een uniek artiest. We kunnen ook alleen maar toejuichen dat hij zichzelf blijft vernieuwen. ‘Black City’ was aardedonker, op ‘Beams’ kunnen we daar alleen nog maar het vervreemdingselement van terugvinden.
‘Her Fantasy’ is dan wel instant genot, de rest van het album behoeft toch een paar luisterbeurten om naar waarde geschat te kunnen worden. De muziek is vrij moeilijk, maar je wordt alleen maar beloond als je eventjes doorzet en ‘Beams’ nog een kans geeft. Bovendien staat de structuur ook als een huis en klopt zo het plaatje (pun intended) helemaal.
Zo heeft ‘Earthforms’ een even simpel als geniaal baslijntje, dat het nummer naar een hoger niveau tilt; een onweerstaanbaar stukje muziek. ‘Headcage’ kenden we al vanop de gelijknamige EP, maar heeft dus ook het album gehaald, zeer terecht, want het is ronduit een topsong. Het tempo ligt wat lager en het is de perfecte soundtrack voor een dagje niets doen. Toch zit er een zekere drive in de plaat, die er ook voor zorgt dat ze nooit begint te vervelen, al komt dat natuurlijk ook doordat elk nummer gewoon goed is.
Op het einde van het album trekt Dear nog eens alle registers open. ‘Shake Me’ is een van de enige songs die misschien iets minder geschikt zou zijn op de futuristische, bontkleurige party die ‘Her Fantasy’ evoceerde (wegens niet zo dansbaar) maar wat een nummer. Het zuigt je helemaal mee, en wanneer de man ‘Shake Me’ zingt, wil je dat echt voor hem doen. We kunnen alleen maar besluiten: driewerf hoera voor Matthew Dear.
Album verdeeld door V2