Het derde album van ‘The Setting Son’ is een langverwachte plaat. Na de productieve jaren 2007 en 2009 waarin de eerste twee albums het levenslicht zagen, is er dan ook bijzonder veel veranderd. Daar waar ‘The Setting Son’ voorheen vooral een eenmansproject was, blijkt het vandaag plots de artistieke uitlaatklep van vijf Deense avonturiers. Het was ruim drie jaar wachten, maar met ‘Eat My Fear’ beloont de band uit Kopenhagen haar wachtende fans uitdrukkelijk. Hoewel het een opmerkelijk kort album blijkt te zijn van slechts ruim een half uur, is het vooral genieten: een instemmende glimlach schuilt achter iedere hoek.
De intro van het eerste nummer lijkt een soort herinterpetatie van de gitaarriff die ‘The Age of The Understatement’ van The Last Shadow Puppets inluidt. Wat meteen duidelijk maakt dat ‘Eat My Fear’ een soort lofrede is van een band die zijn eigentijdse klassiekers wel degelijk lijkt te kennen. Dat de opener daarna in een soort Vampire Weekend-geluid overgaat illustreert dat des te meer. Ook ‘Above The Rest’ doet vooral aan de happy garage rock ’n roll van de New Yorkers denken. ‘All That Candy’ brengt dan weer onverwijld het beste van The Ting Tings in gedachten en het energieke ‘Butterface’ kon als het ware een b-side van een Rolling Stones-plaat zijn. ‘La Luna’ is tot slot het speelse slotakkoord aan een plaat die één lang feest vol vrolijke gitaren, leuke synthpopeffecten en fijne meerstemmige zangpartijen is.
Het combineren van het traditionele gitaargeweld met een meeslepende melodie roept nu en dan misschien iets te logisch de analogie met onder meer MGMT op, maar bezorgt de luisteraar een goed half uur absoluut zeker een warme gloed. De heerlijk opgebouwde nummers die in de onstuimige chaos van een rockverhaal uitmonden: The Setting Son heeft het allemaal. Dit is een absolute lust voor het oor van elke liefhebber van de hedendaagse rock ‘n roll. Haal ‘m zeker en vast in huis.
Album verdeeld door Suburban