Op nieuwste album ‘See you at the maypole’ zet Nandi Rose de autobiografische stijl van vorig werk als Half Waif door. Alleen nog persoonlijker dan ooit. In december 2021 verloor de artieste haar kind tijdens de zwangerschap. Door een verkeerde medische behandeling, verbleef de baby echter nog vier maanden in de buik van Rose. Bovenop kwam de diagnose van agressieve pancreaskanker bij een familielid. Een turbulente periode, om het op zijn zachtst uit te drukken.

Rouw in al zijn puurste vormen loopt als een rode draad doorheen het zesde album van de synthpop-artieste. “This wasn’t just my story. It was every story of loss—the loss of a life, the loss of a dream, the loss of trust and hope and faith. A story of finding a way back again.”, klinkt het. Om dat extra kracht bij te zetten haalt ze rechterhand Zubin Hensler erbij. Samen met een indrukwekkende, roterende band zorgt hij voor een rijke instrumentale toevoeging.

“I will not despair this time of year, / when all the lights are shining. / And the bells are ringing high and clear.”, bezingt ze. Het album opent met het betoverend ‘Fog winter balsam jade’. Meteen een hoogtepunt op het album. Met zang die doet denken aan het beste van Julia Holter, grijpt Rose je tekstueel meteen naar de strot: “And I’m burying a secret. / That grew inside me like a moon. / Til I could no longer keep it.”

Het bijna uur durend album wordt gevuld met zeventien zeer verscheiden nummers. ‘I-90’ is een dromerig lied dat wat doet denken aan Bat For Lashes. De koorzang van New York-koor ‘Khorikos’ legt het lied in de slotminuut op magische wijze neer. Echter staat dat dromerige dan weer in schril contrast met ‘Ephemeral being’. Een ‘buitenbeentje’ op het album, waarin Half Waif, met vervormde stem, zelfs even aan Grimes doet denken.

Het beste bewaart Half Waif voor op het einde. Op het krachtige ‘March grass’ durft de zangeres eindelijk met hoop naar de toekomst kijken. “I’m going out where the world is bright / And the air is light and laced with maple / I’m gonna love my life.” Iets wat leidt tot een nummer dat bij momenten zelfs dansbaar wordt. Het nummer voelt niet enkel aan als het eind van een album, maar van een heel verwerkingsproces. Een proces dat je vanaf de eerste rij meemaakt.

‘See you at the maypole’ is een pakkende ode van Half Waif aan haar sterrenkind. Eigen trauma’s worden verwerkt en een ziel wordt blootgelegd. Soms vraag je je af hoeveel een mens kan afzien. Een perfecte plaat is het net niet geworden. Daarvoor springt het muzikaal soms net iets teveel alle kanten op. Toch is het een plaat die je zeker eens moet opleggen. Steeds opnieuw komen nieuwe details naar boven. En de boodschap die Half Waif ons voorschotelt kan tellen: “Hoe hard het leven soms kan zijn. Na regen, bliksem en donderslag, komt er altijd een streepje zonneschijn.”

Op 12 februari treedt Half Waif op in de Bar van Trix. Tickets en info vind je hier.