De Australische pasteur de tristesse heeft het licht gevonden. Dat is zowat, kort door door de bocht, het relaas van zijn nieuwste album ‘Wild god’. Je zou voor minder door de hel gaan natuurlijk. Cave verloor namelijk zijn zoon Arthur in 2015 na een ongeluk en droeg er het hartverscheurende ‘Skeleton tree‘ aan op. Cave’s oudere zoon Jethro verloor hij eveneens, in 2022. Lees hier onze feature die vooruitblikte naar de release van het album.

Cave heeft na een zijsprongetje met Warren Ellis onder het verbluffende ‘CARNAGE‘ zijn Bad Seeds nu allemaal bijeen geschaard voor een nieuw album. Het eerste Bad Seed-album sinds heel lang – vijf jaar sinds ‘Ghosteen‘. En er is sindsdien ook heel wat gebeurd – niet enkel de verliezen waar Cave’s hart in muziek rust vindt. Cave deelde zijn verdriet en rouwproces ook met fans, met de Red Hand Files – een forum waar fans vragen kunnen stellen en waarin Cave per brief op antwoordt. Er was de intieme, bijna akoestische tournee met compagnon de route Warren Ellis enzovoorts. De prins van de duisternis stelde z’n hart open, creërde een safe-space voor z’n community en wordt hierdoor op handen gedragen. Letterlijk, soms. En terecht.

Op z’n nieuwe album vinden Cave en z’n Bad Seeds het licht. Hoewel de muziek op de plaat nog steeds ontegensprekelijk verbonden is met heel wat grauwe ambient-invloeden van ‘Ghosteen’, neuriet een vogeltje stilaan van armoede… als van weelde. Ironisch genoeg bevat ‘Joy’ de meeste daarvan. Desondanks voelt dit nummer het meest fundamentele en emotioneel meest beladen op het hele album. Cave wordt gewekt door een spook in grote sneakers rond z’n bed, lachend, sterretjes rond z’n hoofd… “We’ve all had too much sorrow, now is the time for joy“, stelt hij Cave gerust.

Wanneer Cave aan het einde van het nummer “For joy…” blijft herhalen, dan voelt dat veel meer dan enkel dat. Hij neemt het bewust in de mond en je voelt de emotionele beladenheid door z’n stem stromen. Joy is geen blijdschap, het is ontlading die verdient is na jaren van pijn en rouw. Wie Cave in 2015 had verteld dat hij een nummer als ‘Wild god’ of ‘Frogs’ zou schrijven, verklaarde je waarschijnlijk gek. Een ander belangrijk aspect op de plaat is de band, niet de Bad Seeds, maar het Double R Collective koor. Wanneer ‘Conversion’ de revue passeert dan vormt het centerpiece een enorm contract met het flamboyante, bijna verhemelende gospel like-nummer. Het koor neemt daarin, net zoals enkele andere nummers, de hoofdrol in.

‘Wild god’ krijgt daardoor een bijna spiritueel kantje waarin Cave ons bewierrookt. De emotionele tocht die je op deze plaat maakt, valt met zijn, bij momenten, euforische hoogtes, iets minder in de smaak dan de hartzeer die ‘Skeleton tree’ en ‘Ghosteen’ kenmerkten. Nummers als ‘O wow o wow (How wonderful she is)’ en ‘Long dark night’ vallen bijvoorbeeld wat plat uit tegenover de nummers op de A-kant van de plaat. OG Bad Seed Anita Lane stierf in 2021. ‘O wow o wow (How wonderful she is)’ is een ode aan haar. Een prachtig nummer, maar hier valt de emotionele gut punch wat vlakker uit. Het had als volgens ons bovendien ergens logischer geweest om het album af te sluiten dan ‘As the water cover the sea’ dat eerder als outro het album doet uitkabbelen.

Desalniettemin blijft ‘Wild god’ een knappe toevoeging aan de discografie van Cave. Een man wiens muzikale output intussen, volgens ons, nu toch al bijna tot één van de aller grootsten mag geschaard worden.

Nick Cave & The Bad Seeds stellen ‘Wild god’ voor op 30 en 31 oktober in het Sportpaleis.