Welk hiphopalbum zette het internet vorig jaar harder op stelten dan ‘SCARING THE HOES’? Antwoord: geen enkel. Op het manische passieproject tilden Danny Brown en JPEGMAFIA elkaar naar ongekende hoogten. Ook eerder dit jaar zorgde JPEGMAFIA voor een relletje, al werd dat deze keer minder gesmaakt.

Reden van commotie was deze foto. Peggy verzorgde mee de productie op ‘VULTURES 1’ van Ty Dolla $ign en Kanye West. Een foto met die laatste, tevens Peggy’s grote idool, leek dus niet ongepast. Kanye’s controversiële uitspraken zaten echter nog vers in het geheugen van menig fan. Dat Ye een t-shirt droeg van Burzum, de black metal-band van neo-nazi Varg Vikersen, hielp bijvoorbeeld ook niet bepaald. Peggy twijfelde geen seconde en verdedigde Ye grofgebekt. Een aparte keuze, zeker als een van je bekendste nummers ‘I cannot fucking wait til Morrissey dies’ heet.

Hoe het ook zij: stront aan de knikker. Zich uitgebreid excuseren zat er niet in. In plaats daarvan wentelt JPEGMAFIA zich op ‘I LAY DOWN MY LIFE FOR YOU’ nog verder in het non-conformisme. Openingswoorden “If I was an NBA player, I’d be Dillon Brooks, but worse” bevestigen die opzet. Net als de basketballer jaagt de rapper regelmatig fans in het harnas. Alleen: Peggy komt er op zijn vijfde album uitstekend mee weg.

Splinterbommen ‘Don’t rely on other man’ en ‘SIN MIEDO’ borduren fijntjes verder op het geluid van ‘SCARING THE HOES’. De hondsdolle beats doen ramen uit hun sponningen knallen, terwijl Peggy de goegemeente door de mangel haalt. “If you hate me, my n****, just say that“, blaft hij tegen iedereen die, comfortabel in hun zetel, haat spuit op sociale media.

Wel nieuw: de prominent aanwezige metalgitaren op nummers als ‘JIHAD JOE’ en ‘vulgar display of power’. Die laatste titel verwijst naar het klassieke album van de Braziliaanse groovemetalband Pantera. Terwijl het gitaargeweld losbarst, wordt er nog gerefereerd naar Method Man en Wu-Tang Clan. De meeste artiesten zouden na wat controverse een stapje terugnemen. JPEGMAFIA doet juist het omgekeerde en klopt zich heerlijk op de borst met zijn vingerdikke verwijzingen.

Dé referentie die fans loos zal laten gaan is ‘Exmilitary’. Uiteraard onlosmakelijk verbonden met de mixtape met dezelfde naam van Death Grips. Beide artiesten worden tot in den treure met elkaar vergelijken, louter omwille van hun onconventionele benadering van hiphop. Het is dan ook een ironische meesterzet dat het nummer het eerste rustpunt vormt op het album. Voor de rest blijft de gedroomde samenwerking tussen Peggy en Death Grips uit. Jammer. Gelukkig zijn gastrappers Vince Staples en Future in vorm op ‘new black history’. De sterkste bijdrage gaat zonder twijfel naar die van Denzel Curry op ‘JPEGULTRA’. Curry flowt heerlijk over de funky beat. JPEGMAFIA is op het scherpst van de snede: “N****s be begging for shit to be different, until they get it, then they treat it indifferent.”

Het is duidelijk dat JPEGMAFIA niet graag in de biechtstoel zetelt. Sterker nog: hij maakt er liever brandhout van. Toch zit er verrassend veel introspectie en zelfs gewetenswroeging in de slotminuten. “Ain’t no happy house, we takin’ beatings”, rapt hij op het soulvolle ‘either on or off the drugs’. Op ‘i recovered from this’ steekt hij voor een keer de hand in eigen boezem: “Look, my bitch never got taken from me, I lost her myself“. De folk-gitaren en strijkers voorzien de ingetogen momenten van nog een extra vernislaagje. Enkel ‘Don’t put anything on the bible’ met Buzzy Lee overtuigt ons niet wegens gebrek aan focus. Maar ach, wie maakt er nu geen schoonheidsfoutjes?

Het ijzersterke ‘I LAY DOWN MY LIFE FOR YOU’ telt veel prettig gestoorde scheldkanonnades en maar enkele excuses. JPEGMAFIA is nu eenmaal nooit de braafste leerling geweest in de klas van de hedendaagse hiphop, wel een van de beste. Weer een bank vooruit, Peggy.

Op 28 januari staat JPEGMAFIA in de Ancienne Belgique. Tickets en info vind je hier.