Zuiver als een heldere zomerlucht. Zo klinken de openingsnoten van ‘3 sisters’, de openingssong op ‘Tigers blood’. Katie Crutchfield leeft een standvastig bestaan in de midwest van de Verenigde Staten. Ze is al een tijdje samen met haar partner (indiestyle-darling Kevin Morby) en zei alcohol vaarwel in 2017. ‘Tigers blood’ kanaliseert de gevoelens van die Katie. Complexloos en zonder compromissen, een gewone vrouw ergens middenin haar dertiger jaren. Ze zingt over de kleine en de grote dingen met een métier en focus die wel degelijk verademend is.

Enter MJ Lenderman. Crutchfield had laten vallen dat ze wel eens met hem wou samenwerken en ietwat toevallig gebeurde dat ook. ‘Jake’ Lenderman had een stevige hand in het maken van het album. Zo weerklinken de  riffs van de Wednesday-gitarist doorheen de hele plaat en verzorgt hij ook de harmonieën.

Op ‘Right back to it’ wordt hij zelfs geaccrediteerd als co-artiest. Het is een zoetzachte indie-country-ballad, die de muzikale chemie tussen Crutchfield en Lenderman prachtig kracht bijzet. ‘Right back to it’ laat je na een paar luisterbeurten niet meer los. Het is dan ook een uitschieter op deze plaat.

Achter de productietafel vinden we Brad Cook, die eerder dit jaar meewerkte aan ‘The past is still alive’ van Hurray For The Riff Raff. Als je fan bent van Waxahatchee, dan zul je bovengenoemde ongetwijfeld ook wel lusten. Beide albums zijn indie country van de betere soort. Cook produceerde ook ‘Saint cloud‘, voorganger van ‘Tigers blood’ – die naar mijn bescheiden mening op deze website initieel een te lage score kreeg. De sound van het jongste album is verder erg vergelijkbaar met haar voorganger.

De afsluiter is ook de titeltrack, vernoemd naar een smaak van een snow cone (geschaafd ijs met toevoeging van suikersiroop) die Katie als kind graag at. De smaak in kwestie was een mix van aardbei en kokosnoot. De titel klinkt eigenlijk veel stoerder dan de ware betekenis voor Cruschfield: nostalgie en het dagdagelijkse.

Crutchfield doorbreekt het idee dat alleen getormenteerde artiesten liedjes kunnen schrijven die je raken. ‘Tigers blood’ is niet het soort album dat je meteen omver blaast. Het is een verkoelende bries op een hete dag in de Amerikaanse Midwest. Het is Waxahatchee puur en onversneden, met een geut country door de productie van Brad Cook en dat tikkeltje extra door de gitaar en stem van MJ ‘Jake’ Lenderman.