Het lijkt een eeuwigheid geleden, en dat is het ergens ook een beetje. Na 6 jaar radiostilte, bracht Julia Holter pas haar nieuwe album ‘Something in the room she moves‘ uit. In Paard bracht Holter steeds voorzien van een kamerbrede glimlach het album op een bloedmooie manier mits enkele schoonheidsfoutjes. Lees hier onze review van het concert van Autechre in de Grote Kerk. Hier kun je onze recensie lezen van onze eerste dag op Rewire. Foto door Jack Parker via Rewire.
“Het is pas onze eerste show met het nieuwe album“, verklaarde Holter tussen enkele nummers door. Er kleeft nog wat roest aan haar band, bleek tot enkele keren toe. Toch brachten de schoonheidsfoutjes en het hernemen van een tweetal songs geen smet op de prachtige show. Al had ze dan waarschijnlijk overal vijf sterren gekregen en moet ze nu ‘slechts’ genoegen nemen met vier. Vreemd genoeg vatte ze de show niét aan met een nummer van de nieuwe plaat, maar met het fraaie ‘Sea calls me home’. Alsof Holter er ons nog even aan wilde doen herinneren hoe belachelijk mooi haar art pop is vooraleer ons onder te dompelen in de nieuwe plaat.
Dat nieuwe album kwam trouwens ruim aan bod. ‘Spinning’ volgde als tweede nummer. Het is volgens ons, met die thumping drum in de achtergrond, het meest innemende nummer op de plaat. Live kwam die instrumentatie nog beter naar voren. Ook ‘Sun girl’ waar Holter haar teksten ons bijna toefluisterde, klonk live nog knapper. Ook fijn: in het slot speelde Tashi Wada de doedelzak live wat een extra dimensie bracht aan het nummer.
Toepasselijk in de set gekropen is eveneens ‘Words I heard’ vanop Holters vorige plaat ‘Aviary‘. Gezien de aangaande oorlog in Gaza, maar ook elders in de wereld, vond de track z’n plaats in de setlist. “Frequent missile talk / Slurping on the words I heard from the wretched zone / Fortune throwing candy slow like a death crawl / Face me, gliding like a serpent, and smile“, luidt het zo in de eerste strofe bijvoorbeeld. ‘Evening mood’ en ‘Talking to the whisper’ volgden nadien van het album. Wada’s elektronica schemerde daarbij in beiden schitterend door. Holter toonde met beide songs waarom het nieuwe album zo begeesterd: de druppelende elektronica, de snedige percussie en dan het weelderige geprevel van Holter daarbovenop.
Holter glimlachte telkens breed en leek, ondanks de gloednieuwe show, zich best in haar sas te voelen. Ze vertelde dat het al de tweede keer Rewire was en dat ze het altijd fijn vond om terug te keren naar Paard. Ondanks enkele schoonheidsfoutjes, werd het geen moment akward. Foutjes kunnen nu eenmaal gebeuren. Afsluiten deed ze met een prachtige uitvoering van ‘Betsy on the roof’ vanop ‘Have you in my wilderness‘. We beseffen dat het nummer een staple in haar setlist is, en toch. Hoe ze zo mooi kan uithalen in het slot, hoe haar stem in symbiose treedt met de instrumentatie is puur kippenvel.
Rewire vindt nog het hele weekend plaats met als blikvangers onder meer Oneohtrix Point Never, Sunn O))), Goat (jp) en Astrid Sonne. Check voor meer informatie de website.