Wanneer je ons vraagt op welke manier we het liefst muziek consumeren, dan zullen we ook in 2023 antwoorden dat het albumformaat ons nauw aan het hart ligt. Niet alleen omdat dat het muziek dat we als onszelf respecterende muzieksnobs horen te geven; we halen ook oprecht voldoening uit een project dat van begin tot eind goed in elkaar zit en waar een zekere spanningsboog in zit. Visuele vormgeving door Louis Van Keymeulen.
Maar toch, als er niemand op onze vingers kijkt en we gewoon op onze kamer naar muziek zitten te luisteren, dan zijn er sommige nummers die veel vaker de revue dan anders passeren. Soms zit er nu eenmaal evenveel pret in een bommetje van drie minuten dat je meteen na afloop nog eens kan luisteren. En nog eens. En nog eens. Hieronder vind je vijftig nummers die dit jaar dat effect bereikten bij onze redactie, gaande van tearjerkers die ons telkens weer wisten te beroeren tot bangers waarop we werkelijk nooit konden stilstaan.
Deze lijst werd opgesteld door Anton Creemers, Jonas Vandenabeele, Jonas Van Laere, Louis Van Keymeulen, Lowie Bradt, Martijn Bas, Sarah Van der Straeten, Tobias Cobbaert, Yannick Verhasselt en Zeno Van Moerkerke.
50. Yo La Tengo – Brain capers
Dit is ongetwijfeld het stevigste nummer dat je op Yo La Tengo’s recentste worp terugvindt. Meteen na de sfeervolle intro, die voornamelijk als een interlude functioneert tussen de voorgaande track en ‘Brain capers’ zelf, gaan de gitaren van Ira Kaplan flink tekeer. Zijn echtgenote Georgia Hubley houdt het tempo er flink in op de drums, terwijl James McNew repetitieve bas-motiefjes uit z’n mouw schudt. ‘Brain capers’ is het bewijs dat de band nog steeds uit de bocht durft te vliegen, zelfs na een carrière van meer dan 35 jaar. (Martijn)
[luister hier naar het nummer]
49. The Voidz – Prophecy of the dragon
Julian Casablancas blijft een mystiek figuur. Het gebrabbel dat hij anderhalf jaar terug uitkraamde met The Strokes op Best Kept Secret was van het vreemdste dat we ooit bij een headliner hadden gezien. Afgelopen zomer deed hij die eigenaardigheden op datzelfde podium nog eens opnieuw met zijn veredelde onemanband The Voidz. Toch moeten we toegeven dat we een zwak blijven hebben voor Casablancas als songwriter. ‘Prophecy of the dragon’ is in de kern een popsong maar de uitwerking schiet alle kanten uit: onder andere een foute trash-metal-riff en vreemde stemexperimenten passeren de revue, maar, zoals wel vaker bij The Voidz, werkt dit allegaartje wonderwel. (Lowie)
[luister hier naar het nummer]
48. Sufjan Stevens – So you are tired
Met ‘So you are tired’ kreeg het grote publiek in augustus een eerste single te horen van het fantastische ‘Javelin’. Het album werd ermee aangekondigd als zijn eerste singer-songwriter plaat sinds ‘Carrie & Lowell’, en het werd ook al snel duidelijk waarom. Veel meer dan op vorige plaat ‘The ascension’ hoorden we op het klein gehouden ‘So you are tired’ een twijfelende, persoonlijke Stevens die het terug aandurfde om nummers intiem te laten zijn. (Lowie)
[luister hier naar het nummer]
47. Nation Of Language – Sightseer
Wij werden dit jaar terug naar de eighties gekatapulteerd door Nation of Language. Niet dat wij daar ooit al eerder hadden geleefd. Maar de vintage new wave van de jonge snaken bij Nation of Language trekt ons genadeloos binnen op een pastelkleurige, depri-party met Alain Vandam. Wij hadden ongeveer elke single kunnen kiezen vanop album ‘Strange disciple’, en toch bleef ‘Sightseer’ het meest aans onze ribben kleven. De uithaal wanneer Ian Devaney voor het eerst zijn bariton verheft tot falsetto-hoogtes, het komt elke keer opnieuw binnen in ons weke hartje. (Zeno)
[luister hier naar het nummer]
46. Melanie De Biasio – Alba
Aan alles komt een einde, helaas ook aan Melanie De Biasio’s enigmatische dubbel-album ‘Il viaggio’. Gelukkig sluit ze haar epos op een meesterlijke manier af. De achttien minuten durende ambient-trip – ‘Alba’ genaamd – is een heerlijke indommel-track die naarmate ze vordert, steeds meer subtiele lagen naar de oppervlakte brengt, om ten slotte te eindigen in een waas van mysterie. (Martijn)
[luister hier naar het nummer]
45. Lana Del Rey – A&W
American Whore, afgekort ‘A&W’, is volgens Lana Del Rey haar meest favoriete nummer dat ze ooit maakte. Het derde nummer op ‘Did you know…’ werd samen geschreven met Jack Antonoff en Sam Dew. Zo’n zeven minuten bespreekt Del Rey quasi anekdotisch haar zelfbeeld, haar omgeving, en vooral hoe de buitenwereld haar percipieert. Na vier minuten mondt de instrumentatie uit in pulserende elektronica die het begin van deel twee inluidt: een repetitieve pastiche waar Jimmy ervan langs krijgt. (Jonas Vda)
[luister hier naar het nummer]
44. Kaytraminé – EYE
De bromance tussen Kaytranada en Aminé dateert al van 2014, met een toen nog onbekende Aminé die zijn eigen versie van Kaytranada’s ‘At all’ als ‘Not at all’ op soundcloud gooide. Dit jaar doken de twee de studio in en verzonnen ze een kortstondig album zo zomers dat het de ondertussen aanwezige winterblues even weet te verjagen. ‘Eye’ toont de chemie tussen beide en luister vlot, ook al is Snoop Dogg niet de beste feature van de plaat. (Sarah)
[luister hier naar het nummer]
43. Kali Uchis – Moonlight
‘Moonlight’ is de grootste hit vanop Kali Uchis’ laatste, ‘Red moon in Venus’. De beat is er traag maar funky, de sfeer zwoel en onbekommerd. Uchis bezingt hoe ze de zorgen van de dag weg wil doen gaan door met haar partner weg te vluchten met roesmiddelen – het nummer werd uitgebracht op 4 april (420), kwestie van duidelijk te maken naar welk roesmiddel ze refereert. Uchis doet ons schijnbaar achteloos mee afdwalen naar die wereld waar zorgen niet lijken te bestaan. (Lowie)
[luister hier naar het nummer]
42. Jessie Ware – Pearls
Jessie Ware staat nog steeds stevig geplant op de discodansvloer, en lijkt er met geen stokken van te krijgen. Dat is ook niet nodig. Met ‘Pearls’ weet ze plezier zo vanzelfsprekend op plaats één te zetten, dat het een opgave blijkt om zelfs een glimlach of tappend voetje te onderdrukken. “I’m so nine-to-five, I’m a lady / I’m a lover, a freak and a mother”, kirt Ware vooraleer ze uitpakt met de bovenste regionen van haar stem om haar boodschap nog wat kracht bij te zetten: de dansvloer op. (Sarah)
[luister hier naar het nummer]
41. Indigo De Souza – The water
Indigo De Souza’s ‘The Water’ is geen vooruitgeschoven single voor haar derde langspeler. Toch kozen we net dit nummer omdat het nummer ons boeit met zijn mix van introspectieve teksten en oprechte emotie. Haar beklijvende zang is naadloos verweven met heerlijke, jangly melodieën en biedt een aangrijpende inkijk in hoe ze omgaat met liefdesverdriet. (Yannick)